“น้องลินิณญ์ น้องคิวด์ มาหาเจ๊คร่า พี่รหัสกับน้องรหัสสวยเหมือนกันเลย เอาตำแหน่งดาวมหาลัย มาเป็นของคณะเราให้ได้อีกนะ”
ครีมมี่คนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือแก่กว่าเดิมหนึ่งปี
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ”
นอกจากเจ้ครีมมี่แล้วก็มีพี่ๆอีก2-3คนที่ช่วยกันรวมทั้งปลายก็มาช่วยด้วย หลังจากที่ซ้อมการเดินการยิ้มอยู่พักใหญ่ๆ กลุ่มพี่ไดจิก็เดินมาในห้องซ้อม
“น้องลินิณญ์ไหนลองเดินโปรยเสน่ห์ ให้พวกพี่ๆแก๊งค์หนุ่มหล่อดูหน่อยสิจ๊ะ ”
ฉันมองหน้าเจ๊ครีมมี่ด้วยใบหน้าเจื่อน ตอนนี้หน้าคงแดงไปหมดแล้วมั้ง
“เจ้คะ หนูยังไม่พร้อม”
ฉันมองพี่ๆที่นั่งเรียงกันบนเก้าอี้ตัวยาว ที่นั่งได้5คนพอดิบพอดีไม่ขาดไม่เกิน ทุกสายตามองมาที่ฉัน เหมือนกำลังรอให้ฉันเดินให้ดูอยู่ โดยเฉพาะพี่ไดจิที่จ้องอย่างไม่วางตา
“ ไม่ได้ค่ะลูกสาว ถ้าอายพี่ๆแค่นี้จะไปเดินบนเวทีที่คนเยอะๆได้ยังไง”
ฉันจำใจต้องลุกขึ้นยืน และก็ซ้อมเดิน ตามที่เจ๊ครีมมี่บอก
“เชี่ย
