“มากันแล้วเหรอ ไปขึ้นเรียนกัน”
พอจูนกับฟองเบียร์มาถึงลินิณญ์ก็รีบชวนเพื่อนๆขึ้นเรียน ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอเห็นและได้ยินทั้งหมด
“ไปดิ”
ทั้งสามคนเดินจากไปแล้ว แต่ไดจิยังมองตามไปจนสุดสายตา ลินิณญ์ไม่มองดูเขาเลย
“มึงจะแก้ปัญหายังไงวะไดจิ กูปวดประสาทกับมึงเลยหวะ”
ไดจิได้แต่ส่ายหัว ตอนนี้มันตัน คิดอะไรไม่ออกจริงๆ พวกเขาไปทำโปรเจคจนถึงตอนเที่ยง ก็มาทานข้าวที่โรงอาหาร และก็ต้องนั่งโต๊ะเดียวกันกับลินิณญ์ เพราะปลายกับสายธารก็นั่งอยู่ ไดจินั่งกินข้าวเงียบๆ มองหน้าสวยอย่างคิดถึง หลังๆมานี้เขาใช้ชีวิตอยู่กับเธอตลอด ทั้งที่ปากก็บอกว่าไม่อยากผูกมัดกับใคร
“น้องลินิณญ์ วันเสาร์นี้พี่กับพี่เอ็กซ์คุยกันแล้วนะ
ว่าจะเลี้ยงต้อนรับสายรหัส น้องลินิณญ์สะดวกไหม”
พี่ปลายพูดถึงการเลี้ยงเข้าสายรหัส
“ สะดวกค่ะพี่ปลาย แล้วพี่ปลายจะไปเลี้ยงที่ไหนคะ”
“ คงจะเป็นผับของพี่ไดจินั่นแหละ เพราะที่อื่นลินิณญ์เข้าไม่
