“อืม ขอน้ำหน่อย”
ในคืนวันที่สี่ หมอแจ้งว่าไดจิพ้นขีดอันตรายแล้ว จึงย้ายมาที่ห้องพักฟื้นวีไอพี เพราะไดโจคุยกับหมอว่า ให้ใช้ยาที่ดีที่สุดที่ในโรงพยาบาลมีรักษาน้องชายเขา
“ไดจิ แกฟื้นแล้ว”
ไดโจดีใจ ที่น้องชายฟื้น รีบกดออดเรียกหมอให้เข้ามาทันที
“ คนไข้อาการดีขึ้นมากเลยนะครับ คงจะเป็นตัวยาที่ฉีดเข้าไปเมื่อวาน ร่างกายตอบสนองยาได้ดีมาก ส่วนอัตราการเต้นของชีพจรและหัวใจ
ก็เริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว นอกเหนือจากนั้นก็คงเป็นบาดแผลทางกาย ที่ต้องใช้เวลาในการรักษา”
พอได้ยินแบบนั้น ไดโจก็โล่งใจเป็นที่สุด
มองหน้าน้องชายอย่างมีความหวัง
“ แกจะหายแล้วนะไดจิ แล้วเราจะได้กลับบ้านกัน”
มือหนากุมมือของน้องชายเอาไว้แน่น ไม่อยากให้น้องตื่นมาแล้วรู้สึกโดดเดี่ยว
“ สามารถให้คนไข้จิบน้ำได้ทีละนิดนะครับ แต่ไม่แนะนำให้ดื่มทีละเยอะๆ หมอขอตัวนะครับ”
หลังจากที่ตรวจนั่นตรวจนี่เสร็จ หมอก็ขอตัวออกไป ไดโจรีบหยิบน้ำไ
