“ครับ ผมจำได้ดี”
ภูวดลอยากกอดบิดาสักครั้ง เพราะเขาไม่เคยกอดท่านนานแล้ว
“มาให้พ่อกอดหน่อยลูกรัก”
พีระอ้าแขนออก ภูวดลสวมกอดร่างบิดาบนเตียง ภวัตรู้สึกตื้อไปหมดทั้งลำคอ ดวงตาของเขาปวดร้าวจนน้ำตาพานจะไหลออกมา แต่สะกดกลั้นเอาไว้ ขอบตาร้อนผ่าวจนต้องเบือนหน้าหนีจากภาพนั้น
“อร...”
อรนภัสเข้าไปยืนเคียงข้างสามีเมื่อท่านเรียกเธอด้วยเช่นกัน
“ฝากวัตด้วยนะ เขาเป็นคนใจร้อน หนูใจเย็นแบบนี้คงเอาเขาอยู่ เขารักหนูมากนะ ไม่งั้นคงไม่ยอมแต่งงานด้วย เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน ไม่ว่าพ่อจะหาให้สักกี่คน”
“พ่อ”
ภวัตเขินเล็กน้อยเมื่อบิดาเล่นมาบอกภรรยาเขาเอาแบบนี้ ไอ้รักก็รักอยู่ แต่โดนป่าวประกาศต่อหน้าทุกคนมันก็รู้สึกแปลกๆ พิลึก
เขมจิราเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อได้ยินคำพูดของสามี ตอกย้ำว่าภวัตรักอรนภัสเพียงใด ส่วนผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่สามารถได้หัวใจของเขาไปได้ รวมถึงเธอด้วย...
“ค่ะคุณพ่อ” อรนภัสรับคำยิ้มหวานเต็
