“จะกลับแล้ว หลีกไป!”
“เหตุใดพูดมะนาวไม่มีน้ำเช่นนั้นเล่า งานในวัดกำลังสนุกสนาน แม่ดอกแก้วจักรังเกียจไหมที่จะไปเดินชมงานกับพี่ก่อน”
“รังเกียจ” ดอกแก้วตอบแล้วยิ้มกว้าง คนฟังอึ้งไปแต่รอยยิ้มก็ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวน้อยลงไปมาก
“แม่ดอกแก้วนี่ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย” เขาคิดว่าหล่อนพูดจาล้อเล่นกับเขา
“ฉันไม่ได้พูดจาล้อเล่นดอกคุณทองเอก ฉันจะกลับแล้วจริง ๆ” ดอกแก้วพูดอย่างไว้ตัว ในขณะที่แพงคอยระวังภัยให้คุณหนูอยู่ไม่ห่าง
“ใยแม่ดอกแก้วพูดจาห่างเหินถึงเพียงนี้เล่า เราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล รู้จักกันมาก็ตั้งนานแล้ว”
“รู้จักกันตั้งนานแล้วก็จริง แต่ฉันมิใช่ญาติของคุณทองเอก หากทำตัวสนิมเกินงามคนจะมองไม่ดีเอาได้” ทองเอกหรี่ตามองดอกแก้วอย่างประเมิน หล่อนไว้ตัวและไม่เคยแสดงออกว่ารักใคร่ชอบพอชายใดให้ใคร ๆ ได้เห็นเลย แม้แต่เกื้อเองที่เป็นคู่หมายก็เช่นเดียวกัน นั่นยิ่งทำให้ทองเอกอยากได้ดอกแก้วเป็นเมียเหลือเกิน เพ
