ขณะที่ริตานอนร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวอย่างร้าวรานใจแทบไม่อยากนึกถึงว่าเตียงที่เคยนอนร่วมกันกับเขานั้น มีผู้หญิงเวียนเปลี่ยนกันมานอนเคียงข้างเขาหลายๆ คน แต่ที่จริงแล้วในทุกครั้งที่ลับตาริตาไป เขาก็ขับไล่ทุกคนที่เขาควงมากลับไปหมด แล้วนอนอยู่ห้องใหญ่คนเดียวอย่างอ้างว้างเช่นกัน จนบางทีเขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม อยากทำให้ริตาเสียใจมากๆ แต่ก็ทำได้แค่ตบตาไปวันๆ แต่ก็จริงจังไม่ได้ซักที เขาควรสะใจไม่ใช่เหรอที่ทำให้ริตาเสียใจ เขาควรจะทำร้ายคนที่ทำลายครอบครัวเขาให้มากกว่านี้ แต่ทำไมไม่รู้ เขาถึงรู้สึกแย่ทุกทีที่เห็นแววตาตัดพ้อที่มองเขามา พร้อมด้วยน้ำตาคลอหน่วยตา เขาอยากจะใจอ่อนแล้วลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้วมาเริ่มต้นกันใหม่ แต่เขานึกถึงว่าสิ่งที่ริตาทำมันไม่ได้ยกโทษกันได้ง่ายๆ เลย ตอนริตาทำ หล่อนยังไม่เคยคิดว่าใครจะเสียใจ แล้วเขาก็ไม่ควรจะหวั่นไหวเมื่อหล่อนเสียใจบ้าง เขาหาข้อสรุปให้ตัว
