“ผมคงตัดสินใจแทนคุณพ่อไม่ได้ว่า ควรอนุญาตหรือไม่ควรอนุญาต แต่ผมสามารถบอกได้ว่า ถ้าผมได้รับโอกาสจากคุณพ่ออีกครั้ง ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ผมจะไม่ทำให้น้องมุกเสียใจอีกเด็ดขาด จะดูแลทะนุถนอมน้องให้ดี ให้สมกับที่คุณพ่อมอบโอกาสให้”
พ่อกวีฟังไปก็พรวนดินไปเรื่อย ๆ
“แล้วถามเจ้าตัวเขาหรือยัง เขาว่ายังไง”
“น้องมุกบอกผมว่า ถ้าคุณพ่ออนุญาตให้ผมจีบเธอได้ เธอก็จะยอมให้โอกาสผมสักครั้งครับ”
“อือ…”
คำว่าอือสั้น ๆ ของพ่อกวี ทำให้คนที่ทำใจดีสู้เสือเข้ามาขอจีบลูกเสือถึงในบ้านใจเต้นแรง เขาอยากคิดข้างตัวเองว่าท่านอนุญาตแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ใจสักเท่าไร
“คุณพ่ออนุญาตให้ผมจีบน้องมุกได้แล้วใช่ไหมครับ”
พ่อกวีถอนหายใจเฮือกใหญ่ ท่านกำเสียมในมือไว้แน่น เงยหน้าขึ้นมองอดีตลูกเขย
“ก็เจ้าตัวเขาอนุญาตแล้วนี่ พ่อจะไปว่าอะไรได้ แต่บอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้ากรทำให้ลูกสาวของพ่อเสียใจอีกครั้ง คราวนี้พ่อไม่ได้แค่ขู่เหมือนคราวที่
