พ่อกวีวางเสียมในมือลง ท่านยกมือขึ้นวางบนศีรษะเล็กของลูกสาว ถอนหายใจแรง ก่อนจะระบายยิ้มอบอุ่นอ่อนโยน
รักสุดหัวใจ ห่วงใยสุดชีวิต แต่เพราะพ่อไม่สามารถอยู่กับลูกได้ตลอดไป และไม่อาจปกป้องลูกได้ตลอดเวลา พ่อกวีจึงไม่ตัดสินใจแทนลูก ท่านเปิดโอกาสให้ลูกเลือกทางเดินชีวิตด้วยตนเอง
ระหว่างลูกสาวของท่านกับภากร เป็นการเริ่มต้นที่ไม่ดีนัก ต่างคนต่างมีข้อผิดพลาด มีข้อที่ต้องตำหนิติเตียน ทว่าเมื่อคนสองคนได้พูดคุยตกลงกันแล้ว แม้จะยังไม่ได้รับปากกันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะให้โอกาสกัน แต่เท่าที่ดู เท่าที่สังเกต ไข่มุกยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ให้ภากร
พ่อกวีตัดสินใจให้โอกาสอดีตลูกเขยในตอนที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่ อย่างน้อยหากการกลับไปสานสัมพันธ์กันต่อในครั้งนี้ ไม่เป็นไปด้วยดี ท่านก็ยังสามารถยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือลูกได้ และอีกอย่าง บ้านก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ ถ้าเกิดภากรทำนิสัยไม่ดีกับลูกของท่านอีก ท่านจะตามทวงคืนทัน
