หลังจากผ่านมื้อค่ำอันแสนอึดอัดมาเกือบหนึ่งชั่วโมง คนตัวเล็กที่มีแผลขนาดใหญ่ที่หัวเข่าทั้งสองข้าง และแผลขนาดเล็กที่ข้อศอกก็พยายามที่จะอาบน้ำ แต่มันค่อนข้างยากที่จะไม่ให้น้ำเปียกแผลตามที่คุณหมอได้สั่งเอาไว้
อัญชันที่ตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายเอาไว้เพียงผืนเดียวจ้องมองแผลที่หัวเข่าของตัวเองอย่างหนักใจ เพราะไม่รู้ว่าจะต้องยกเท้ายังไงถึงจะไม่ให้แผลเปียกน้ำ
“ทำยังไงดีนะเรา”
หล่อนหันรีหันขวางอยู่ภายในห้องน้ำอย่างพยายามหาทางออก แต่คิดอยู่นานก็มองไม่เห็นทางเลย สุดท้ายก็จำต้องเดินออกไปนอกห้องน้ำ เพื่อที่จะไปขอความช่วยเหลือจากป้าสมใจ
มือเล็กดันประตูห้องน้ำออก และก้าวออกมา ก่อนจะเบิกตากว้างตกใจเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของเคียร์สนั่งห้อยขาอยู่บนเตียง เขายังไม่หันมา และแน่นอนว่าหล่อนควรจะรีบผลุบเข้าไปในห้องน้ำให้เร็วที่สุด
“ว๊ายยยย...!”
คนที่กำลังนั่งอ่านนั่งเขี่ยโทรศัพท์มือถืออยู่บนขอบเตียงสะ
