ผมเปิดประตูรถลงไปถาม
“ อยู่รอให้คุณทำให้ฉันเดือดร้อนน่ะหรอคะ ”
เจ้าของร่างเล็กเอ่ยด้วยสายตาที่ค้อนผมคงจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนแต่สิ่งที่ทำให้ผมสนใจเห็นจะเป็นการแต่งตัวของคะนิ้งวันนี้
เสื้อเชิ้ตแขนยาวดูเรียบร้อยสวมทับด้วยสูทสีเรียบกระโปรงยาวคลุมเข่าลงไปทำให้ผมรู้สึกแปลกตานิดหน่อยแต่พอเห็นคะนิ้งแต่งตัวเรียบร้อยแบบนี้ผมชอบมากกว่าเวลาใส่เสื้อผ้าโชว์นั่นโชว์นี่เพราะเวลาคะนิ้งแต่งตัวแบบนนั้นก็ต้องถูกพวกผู้ชายอ่านกินตลอดซึ่งผมไม่ชอบให้คนอื่นมองผู้หญิงของตัวเอง
“ มองอะไรคะ ”
คงจะอ่านสายตาของผมได้ตามเคยและใบหน้าที่หยิ่งนิดๆบวกกับสายตาค้อนหน่อยๆมันทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็น
“ เปล่า ”
ผมปฏิเสธทั้งที่มุมปากมีรอยยิ้ม สำหรับคะนิ้งไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารักในสายตาผมทุกอย่างแบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า ตกหลุมรักจนหัวปักหัวปำ
“ เปล่าอะไรกันก็เห็นอยู่ว่าคุณกำลังหัวเราะชุดฉัน ”
คะนิ้งต่
