“พัก...งานเหรอคะ?” เสียงเธอแผ่วสั่น “ดิฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ”
“เข้าใจค่ะ แต่เพื่อความเหมาะสม...ทางผู้บริหารเห็นว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุด”
ชื่อ “ผู้บริหาร” คำเดียว ก็ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเบื้องหลังเรื่องนี้คือใครคุณหญิงอมรา และคนที่ปลุกปั่นก็น่าจะเป็นแพทย์หญิงวศินา เธอก้มหน้ารับเอกสารอย่างช้าๆ น้ำตาคลอ เสียงในห้องเริ่มพร่าเหมือนโลกหมุนช้า เมื่อเธอเดินออกจากห้องประชุม เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังเร่งร้อนตามมา
“แพรพลอย!”
เธอหันขวับ หมออิฐ ยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่พยายามข่มไว้
“เขาเรียกคุณไปพูดเรื่องพักงานเหรอ”
เธอพยายามฝืนยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอกค่ะหมอ...แค่พักสักพัก”
“พักสักพัก?!” เขาขึ้นเสียง “นี่มันการกลั่นแกล้งชัดๆ!” ความโกรธกำลังประชุมอยู่ในอกของอิฐแพรพลอยไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย ทำไมถึงได้กลั่นแกล้งเธอแบบนี้ ข่าวลือที่แพร่ไปหนาหู อย่าคิดนะว่าเขาไม่รู้ว่าเป็นฝีมือวศินา
