ปาฏิหาริย์ร้ายนายคู่หมั้น8 เข้าใจผิด
1392 คำ
"ฉันมีเพื่อนมาแนะนำพอดีเธอเพิ่งย้ายกลับมาจากฝรั่งเศสมาเข้าปี 2ต่อที่นี่"ขณะที่เธอกำลังนั่งทำงานที่อาจารย์สั่งอยู่เสียงดารินก็ดังขึ้นมาทำให้เธอเงยหน้าขึ้นดูว่ามีอะไร พบว่าเธอเดินมากลับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึง
"เราชื่อลิตานะยินดีที่ได้รู้จักพวกเธอ"
"สวัสดีเราฟ้าใส คนนี้อันวา ส่วนผู้ชายชื่อแดเนียลแล้วก็คราม"
ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เหมือนกัน"
"เลิกคลาสเรียนแล้วเราไปฉลองตอนรับสมาชิกใหม่กันนะเพื่อนๆ"ดารินหันมาถามเธอและเพื่อนๆคนอื่น
"ไปนะกันหมดนะ ลิตาไปนะเราจะไปฉลองให้เธอ สะดวกไปไหม"
"อันไปนะ"
"ไป"
สองชั่วโมงต่อมา...
@ห้างสรรพสินค้า
หลังจากที่เธอมาทานขนมกันกับเพื่อนๆเสร็จตอนนี้กำลังยืนรอพี่ชายของดารินมารับครั้งแรกเธอบอกดารินว่าจะกลับเองแต่ดารินไม่ยอมให้เธอกลับ
"ไปกันพี่ลูคัสขับรถมานู่นแล้ว"
เธอเดินตามดารินมานั่งลงในรถส่วนด้านหลังเพราะดารินนั่งด้านหน้าคู่กับพี่ชายตัวเอง
"ไปส่งที่บ้านไหมหรือจะกลับคอนโด"
"กลับคอนโดค่ะ พี่ไปส่งดาก่อนนะแล้วก็ไปส่งยัยอันด้วยเพราะพี่อยู่คอนโดเดียวกันกับยัยอัน"
"ทานขนมมาอร่อยไหม"
"อร่อยค่ะดาซื้อกลับมาด้วยนะพี่เอาไหม"
"ไม่เอา เธอเอาไว้ทานเลยยัยอ้วน"
"พี่ลูคัสน้องไม่อ้วนนะ เดี๋ยวน้องจะฟ้องคุณป้าให้จัดการพี่"
"ใกล้งานวันเกิดคุณน้าแล้ว พี่ยังหาของขวัญให้ท่านไม่ได้เลย"
"แค่พี่ไปให้คุณแม่เห็นหน้าท่านก็ดีใจแล้ว คุณแม่รักพี่ลูคัสมากกว่าดาอีก"
"เพราะเรามันดื้อไงพูดไม่ฟังคุณน้าเลยชอบดุ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว"
ตอนนี้เธอกำลังนั่งมองและฟังสองพี่น้องที่กำลังคุยหยอกล้อกัน
"ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งไว้วันหลังน้องจะเลี้ยงข้าวตอบแทนนะ แล้วก็ฝากส่งยัยอันด้วย"
"ขึ้นห้องไปได้แล้วพูดมาก"
พอดารินเดินลงจากรถไปที่ลูคัสก็ไม่ยอมขับรถออกไปสักที
"พี่ลูคัสมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ลงมานั่งด้านหน้ากับพี่"
"ทำไมต้องลงไปด้วยอันนั่งอยู่ตรงนี้ก็ดีอยู่แล้ว"
"พี่ไม่ใช่คนขับรถของเธอนะ"
พอเขาพูดแบบนั้นเธอเลยตัดสินใจเดินลงจากด้านหลังรถลงมานั่งด้านหน้าคู่กับเขา
"เกร็งอะไรขนาดนั้นพี่สังเกตตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพัง เธอไม่ค่อยพูดกับพี่แล้วก็ยังนั่งตัวเกร็งแบบนี้อีก"
"ก็ไม่มีอะไรนะคะปกติอันก็นั่งแบบนี้อยู่แล้ว"
"......"
"ทำอะไร"เธอที่นั่งอยู่บนเบาะสะดุ้งขึ้นมาอย่างแรงหลังจากที่พี่ลูคัสยื่นหน้ามาใกล้เธอและก้มลงจับสายนิรภัยคาดให้เธอ
"เธอคิดอะไรพี่แค่คาดเข็มขัดให้เฉยๆ"
"ไม่มีอะไรค่ะ"
"เป็นอะไรเธอยังระแวงเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ"
"อย่าพูดถึงเรื่องนั้นอีก อันลืมมันไปหมดแล้ว"
"ลืมจริงหรอมันเป็นครั้งแรกของเธอนะ เธอควรจะจำเอาไว้ดีที่สุด"เขายืนหน้าเขามาใกล้ๆเธอเรื่อยๆจนเธอถอยหลังชนประตูรถ "เธอคิดว่าจะหนีพี่ได้ตลอดเหรอ"
"เรื่องมันผ่านไปแล้วอันขอให้พี่ลืมมันไป"
"พี่ลืมไม่ได้ด้วยสิเพราะพี่ติดใจ"
พอเขาพูดแบบนั้นทำให้เธอนึกไปถึงวันนั้นเลย วันที่เปลี่ยนชีวิตของเธอเอามากๆ
หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้...
ครืดดด ครืดดด
เธอกำลังนอนดูซีรีย์อยู่ดีๆเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา ทำให้เธอหยิบขึ้นมาดูว่าใครโทรมาพบเป็นดารินเพื่อนสนิทของตัวเอง "มีอะไรดา"
(อันวา)น้ำเสียงที่ยืดยานของดารินที่เรียกเธอเหมือนคนเมา
"ดาเมาเหรอทำไมเสียงเป็นแบบนั้น"
(ใช่)
"อยู่ที่ไหนทำไมเสียงเพลงมันดังก้องเข้ามาในโทรศัพท์"
(พอดีเรามาเที่ยวกับรุ่นพี่ที่คณะ")
"ตอนนี้มันดึกแล้วนะกลับบ้านได้แล้ว"
(เรากลับไม่ไหว เราเวียนหัว)
"อยู่ที่ไหนเดี๋ยวเราไปรับ"
(ที่xxxมาเร็วๆนะคนอื่นกลับกันไปหมดแล้วเหลือเราคนเดียวเอง)
"นั่งอยู่ตรงนั้นแหละไม่ต้องไปไหนนะเดี๋ยวเราจะรีบไป"
พอเธอวางสายจากดารินเรียบร้อยแล้วก็รีบลุกขึ้นมาแต่งตัวเพื่อไปรับดารินกลับมาจากผับ เธอใช้เวลาเดินทางด้วยการนั่งแท็กซี่ไม่นานก็มาถึงที่หน้าผับ เธอรีบเดินเข้าไปมองหาเพื่อนตัวเอง พอเธอเห็นดารินที่กำลังนั่งฟุบหลับที่โต๊ะเลยเดินเข้าไปหาเพื่อน "ดาตื่นก่อน"
"มาแล้วหรอฉันนั่งรอเธอตั้งนาน"
"คนอื่นเขาไปไหนกันหมด"
"พวกรุ่นพี่กลับไปหมดแล้ว ฉันขอนั่งอยู่ต่อ"
"ไม่เอาแบบนี้แล้วนะดื่มเยอะเกินไปแล้วมันอันตราย ดาเป็นผู้หญิงด้วยไม่ดูแลตัวเองเลย"
"บ่นอีกแล้วเธอบ่นเหมือนพี่ลูคัสเมื่อกี้เลย"
"อะไรนะ"
"หลังจากที่คุยกับเธอเสร็จฉันก็โทรหาพี่ลูคัสเขาบอกว่าจะมารับ"
"ดาริน"เธอกำลังคุยกับดาริน อยู่ดีๆก็มีเสียงแทรกจากด้านหลังทำให้เธอหันหลังกลับไปดูว่าเป็นเสียงของใคร พบว่าเป็นเสียงของพี่ลูคัสนั่นเอง "ทำไมเมาขนาดนี้"
"พอดีดามางานวันเกิดรุ่นพี่ที่มหาลัยค่ะเลยดื่มหนักไปหน่อย"
"งั้นก็กลับได้แล้ว ลุกขึ้นมาพี่จะประคองเอง"
"เดี๋ยวอันช่วยค่ะพี่ลูคัส"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่อุ้มเอง"อันวาที่ยืนดูลูคัสอุ้มดารินเดินออกมาจากผับ
"รถพี่คันนู้น"เธอก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถ
"พี่ลูคัสก็ดื่มมาเหมือนกันเหรอคะอันได้กลิ่นเหล้าฉุนไปหมดเลย"
"ใช่ พอดีพี่ไปดื่มกับเพื่อนกำลังจะกลับบ้าน ดารินโทรมาพอดีพี่เลยแวะมาที่นี่"
"เหมือนพี่จะเมาเหมือนกันงั้นส่งกุญแจรถมาค่ะเดี๋ยวอันขับให้"
"ขับเป็นเหรอ"
"อันขับรถเป็นค่ะ เพียงแต่ว่ารถรุ่นของพี่อันยังไม่เคยขับ แต่พี่สบายใจได้นะคะอันจะขับแบบระมัดระวัง"
"....."ลูคัสส่งกุญแจรถมาให้เธอ ส่วนเธอก็รับมันมา
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
หลังจากที่เธอขับรถของลูคัสไปส่งดารินที่คอนโดเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอกำลังขับรถของเขาเข้ามาจอดในคอนโดของตัวเอง
"พี่ลูคัสค่ะ"
"....."
"ตื่นก่อนค่ะ ถึงคอนโดพี่แล้ว"เธอสะกิดแขนเขาหลายครั้งแต่เขาก็ยังไม่ตื่น "เอายังไงดีเนี่ย" เธอเลยลุกออกมาจากรถและเดินอ้อมมาฝั่งที่เขานั่ง "พี่ลูคัส"
"อะไร"
"ถึงแล้วค่ะเดี๋ยวอันจะประคองพี่ไปส่งที่ห้องนะคะ"
"อืม"เธอประคองเขาเดินมาที่ลิฟท์อย่าช้าๆเรื่อยๆกว่าจะเดินถึงหน้าห้องของลูคัสก็ทำให้เธอเหนื่อยมากๆ
"คีย์การ์ดค่ะ"ลูคัสยืนคีย์การ์ดห้องตัวเองให้เธอ ส่วนเธอก็รับมาพร้อมกับประคองเขาเดินเข้ามาในห้องโดยไม่ลืมที่จะปิดประตู เธอเดินประคองเขามาจนถึงห้องนอนพร้อมกับค่อยๆให้เขานั่งลงที่เตียงอย่างช้าๆแต่เธอกลับสะดุดเท้าตัวเองล้มไปทับลูคัส "ขอโทษค่ะอันไม่ทันระวัง"เธอพยายามจะลุกขึ้นจากเตียงแต่ทำไม่ได้เพราะตอนนี้ลูคัสกำลังกอดเธอเอาไว้แน่น
"พี่รักเรานะ"
"พี่ลูคัสปล่อยอันก่อนค่ะ"
"รักเธอ"
"พี่ลูคัสคงเข้าใจผิดแล้วอันไม่ใช่คนที่พี่เพ้อหา...ว้ายยยย"เธอร้องออกมาเสียงดังเพราะว่าอยู่ดีๆลูคัสก็ลุกขึ้นมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้ พร้อมกับก้มลงจูบมาที่ริมฝีปากของเธอพร้อมกับสอดแทรกลิ้นเข้ามาในโพลงปากเธอ
- ผู้เขียน
