ปาฏิหาริย์ร้ายนายคู่หมั้น9คนแรกNC++

1212 คำ

“พี่ลูคัสอย่าค่ะ” “หึมมมม....” จุ๊บ!! จ๊วบ !! “โอ๊ยยยย”เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เพราะเขาใช้ลิ้นเข้ามาสอดแทรกในโพรงปากของเธออย่างดูดดื่มอยู่ดีๆเขาก็ใช้ฟันกัดที่ริมฝีปากเธอทำให้ตอนนี้ริมฝีปากเธอมีรอยแตกและเลือดออก “อย่าทำแบบนี้อันไม่ชอบ พี่ลูคัสมีสติหน่อย” พอเขาจูบเธอไปได้ซักพักเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายเลื่อนริมฝีปากลงมาซุกไซร้คอเธออย่างเอาแต่ใจและดูดเม้มจนเกิดเป็นรอยแดงตามคอเธอมากมาย “ฮือออออ……”เธอร้องไห้ออกมาพยายามผลักลูคัสออกเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลเพราะเธอสู้แรงเขาไม่ไหว จุ๊บ!! จ๊วบ!! จ๊วบ !! พอดูดเม้มที่คอไปได้ซักพักเขาก็ถกเสื้อเธอขึ้นพร้อมกับใช้มือแกะบราเซียเธอออก ครอบริมฝีปากตัวเองลงบนหน้าอกเธอดูดเลียสลับกันไปมา จ๊วบ!! จ๊วบ!! จ๊วบ !! ”อย่าร้อง”เขาใช้มือเลื่อนมาเช็ดน้ำตาออกให้เธอ “ไม่ทำแบบนี้นะคะ อันกลัว” “พี่หยุดไม่ได้ด้วยสิ”เขาขยับตัวขึ้นไปซุกไซร้คอเธออีกครั้งเพื่อสูดดมกลิ่นเธอที่มันหอมติดจมูก จนเขาเริ่มระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ “อันเจ็บอย่ากัดนะ”เพราะตอนนี้ลูคัสกัดเข้าตรงคอเธอเพื่อให้เกิดรอย ส่วนเธออาศัยตอนที่เขาเผลอใช้มือจับเสื้อปกปิดหน้าอกตัวเองไว้ พอเวลาผ่านไปไม่นานเขาก็ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมดแล้วมานั่งคล่อมเธออีกครั้งเลื่อนมือลงมากระชากถอดกางเกงยีนส์ขาสั้นเธอออกพร้อมกับแพนตี้ตัวจิ้วเธอด้วย เขาใช้มือมาแตะตรงเนินสามเหลี่ยมช่วงล่างที่มีน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาเปือกแฉะนิดหน่อย เขาใช้มือจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของตัวเองถูไถไปมาตรงรูสวาทสองสามครั้งแล้วดันมันเข้าไปจนแทบจะสุดลำ สวบบบ !!! “อึกกก…กรี๊ดดดด”เธอกรี๊ดออกมาจนสุดเสียงเพราะหลังจากที่ลูคัสดันท่อนเอ็นของเขาเข้ามาในร่างกายเธอแล้ว มันเจ็บทรมานจนเธอบรรยายไม่ได้ “เอาออกนะอันไม่ชอบมันเจ็บ” เขาก้มมองจุดเชื่อมต่อกันระหว่างเขาและเธอมีเลือดไหลออกมานิดหน่อย ซึ่งเขารู้ได้เลยว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ “ฮือออออ….ฮึกกก….”เขามองหน้าเธอที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอมีคราบน้ำตาติดเต็มไปหมด “อย่าร้อง” “อันเจ็บไปหมดเลย” “พี่จะทำเบาๆ…จุ๊บ”เขาก้มลงมาหาเธอใช้ริมฝีปากตัวเองแตะเข้าที่ริมฝีปากเธอเบาๆ ปึก!! ปึก!! ปึก!! “อันเจ็บ”เธอตอบด้วยความรู้สึกของตัวเธอเองออกไป “พี่รู้ครับ”เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเพราะไม่ใช่เพียงแค่เธอเจ็บทรมานคนเดียว ยังมีเขาด้วยเพราะตอนนี้ร่องของเธอกำลังบีบรัดท่อนเอ็นของเขาไว้อยู่จนเขารู้สึกทรมานไปหมดเหมือนกัน ปึก!! ปึก!! ปึก!! “พี่ลูคัสหยุดเถอะนะคะ”เธอพยายามพูดอ้อนวอนให้เขาเห็นใจเธอ “พี่หยุดให้เธอไม่ได้จริงครับ” ปึก!! ปึก!! ปึก!! เขาเริ่มขยับสะโพกอีกครั้งจากที่มันช้าๆเขาก็เริ่มเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ปึก!! ปึก!! ปึก!! "อย่าเกร็งมากผ่อนคลายไปด้วยกัน มองหน้าพี่สิ”ลูคัสจับหน้าเธอให้มองหน้าเขาเอาไว้ แล้วก็เริ่มขยับสะโพกซอยไปเรื่อย ปึก!! ปึก!! ปึก!! “ช้ากว่านี้หน่อยอันเจ็บ..อึก” ปึก!! ปึก!! ปึก!! “อ๊ะ…”เธอเจ็บจนจะตายอยู่แล้ว พร้อมกับจิกนิ้วมือลงบนเตียงนอนเพื่อนระบายความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ปึก!! ปึก!! ปึก!! เธอนอนรับแรงกระแทกจากเขาจนตาเริ่มปิดลงเรื่อยๆด้วยอาการง่วง เขาที่กำลังรัวสะโพกไปยังช่องทางรักของเธอก็มองหน้าเธอสังเกตุว่าตอนนี้เธอหลับไปเรียบร้อยแล้วแต่เขาก็ไม่สนใจ เขาเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและหนักหน่วงกว่าเดิม ปึก!! ปึก!! ปึก!! "ใกล้แล้ว" ปึก!! ปึก!! ปึก!! “…..” “อ่าาาาา…..”เขาปล่อยในใส่เธอแทบทุกหยดพร้อมแช่เอาไว้ พอแช่ไปได้ซักพักเขาก็ชักท่อนเอ็นตัวเองออกมาพร้อมกับมีน้ำสีขาวขุ่นบางส่วนไหลกับออกมาเขาก็ล้มตัวลงนอนฟุบลงหมอนข้างอันวาใช้มือตัวเองดึงเธอมานอนในอ้อมกอดของเขาไว้ “พอแล้ว”เสียงเธอละเมอออกมาและใช้มือเล็กๆพยายามผลักเขาออกแต่มันก็ไม่เป็นผล “นอนได้แล้ว”เขาใช้มือลูบไปบริเวณหลังของเธอเพื่อกล่อมให้หลับต่อ "อันวา" "....." "อันวา" "อ่ะ..."เธอสะดุ้งตกใจอย่างแรงหลังจากที่ลูคัสเรียกเธอพร้อมกับใช้มือสะกิดที่ปลายจมูก "คิดอะไร หรือคิดถึงเรื่องคืนนั้นของเรา" "ไม่ใช่"เธอตอบไปทันทีถึงจะโกหกก็เถอะ "ไม่ใช่ก็ลงไปได้แล้ว" "....."เธอมองออกไปข้างนอกกระจก พบว่าตอนนี้เธออยู่ในโรงจอดรถภายในคอนโดแล้ว "ลงไปหรือจะนอนอยู่ในรถ" "จะลงเดี๋ยวนี่เหละ"เธอรีบลงจากรถแล้วรีบวิ่งเข้าลิฟท์โดยเร็ว "หึยัยเด็กซื่อบื่อ"เขามองตามเธอที่รีบวิ่งไปเข้าลิฟท์ ส่วยเขาก็หยิบของในรถเพื่อขึ้นห้องตามเธอ เวลาต่อมา... ครืดดดด ครืดดดด เธอนั่งทำงานอยู่ดีๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอเลยหยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นพ่อของเธอ "ค่ะคุณพ่อ" (ทำอะไรอยู่ลูก) "อันนั่งทำการบ้านที่อาจารย์สั่งค่ะ" (พ่อโทรมารบกวนลูกรึเปล่า) "ไม่ค่ะ อันคุยได้พ่อมีอะไรเหรอคะ" (ไม่มาหาพ่อเลย พ่อคิดถึง) "ช่วงนี้อันเรียนหนักมากเลยค่ะ พอมีวันหยุดก็ต้องทำงานส่งอาจารย์ไม่มีเวลาว่างเลย" (เรียนหนักก็อย่านอนดึกนะพักผ่อนบ้าง) "ได้ค่ะ แล้วคุณพ่อทำอะไรอยู่ค่ะ" (ก็นั่งอ่านหนังสือประสาคนแก่) "ทานข้าวหรือยัง" (เรียบร้อยแล้ว) "อันคิดถึงพ่อนะคะ ไว้วันไหนว่างอันจะกลับไปหา" (พ่อคิดถึงลูกมากนะ พ่อขอวางสายก่อนพอดีว่ามีคนโทรเข้ามา) "ค่ะ" หลายวันต่อมา... "เลิกเรียนแล้วไปไหนกันต่อ" "ฉันก็ไปทำงานเหมือนเดิม แล้วพวกแกไปไหนต่อ" "คงจะกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้หยุด ยัยอันแกกลับเลยไหมฉันจะไปส่ง" "ไม่ต้องไปส่งอันหรอกเพราะวันนี้อันจะกลับบ้าน" "แกจะกลับบ้าน ฉันไปส่งได้ไม่มีปัญญาหา" "ไม่เป็นไรอันกลับเองดีกว่า" "แล้วลิตาจะกลับยังไงเราไปส่งไหม"ดารินหันไปถามลิตา "พอดีเรามีนัด พี่เขาจะมารับเราที่หน้าคณะ" "นัดกับใครบอกได้ไหม" "กับพี่ลูคัส"ชื่อที่ลิตาพูดออกมาทำให้เธอชะงักทักที "แกกับพี่ชายฉันเนี่ยแปลกๆนะช่วงนี้ไปไหนด้วยกันบ่อย" "พูดไปเรื่อย งั้นเราไปก่อนนะ" "แยกย้ายกันตรงนี้เลย"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more