พอศรัณย์เดินออกไปจากห้องแล้ว ศลินก็ยกโทรศัพท์ติดต่อหาแพนที่แผนกการตลาดทันที
“แพน เคสคุณวิชัย เห็นหมอแซมบอกว่าเจ้าของห้างริเวียร่าไปตรวจอยู่ที่แผนกเอกซเรย์ แพนตามดูแดหน่อยนะจ๊ะ แต่ถ้าแอดมิทอย่าเพิ่งเอากระเช้าไปให้นะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้เอง”
“ค่ะ อาจารย์”
“อ้อ... เด็กที่ฉันฝาก จะเข้ามาฝึกงานช่วงไหนนะ”
“อาทิตย์หน้าค่ะอาจารย์ เห็นว่ามีสอบก่อน แล้วจะเริ่มมาฝึก ทางมหาลัยส่งเรื่องกับรายชื่อเด็กมาทั้งหมดแล้วน่ะค่ะอาจารย์ เดี๋ยวถ้าน้องมาฝึกแพนพาไปพบอาจารย์นะคะ”
“อ๋อ ไม่ต้องก็ได้แพน ไม่เอิกเริกดีกว่า แค่ถามดูเฉยๆ ช่วงนี้ดูเพจเห็นมีคนมาไลค์เพิ่มเยอะ เลยรอดูว่ามาฝึกเต็มที่จะช่วยแพนได้เยอะขึ้นหรือเปล่าเท่านั้นเองจ้ะ แพนไม่ต้องพาขึ้นมาหาก็ได้ แค่รายงานบ้างเท่านั้นก็พอ”
“ค่ะอาจารย์”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะแพน”
ศลินบอกแล้ววางโทรศัพท์ลง นึกถึงใบหน้าของเหมือนแพร
ไม่ว่าศรัณย์จะอย่างไร ถึงยังไงก็ต้องอยู
