"อ่าาาา เย็นๆ" ทันทีที่ได้สัมผัสความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในออฟฟิศชั่วคราวคนตัวเล็กก็เอ่ยออกมาด้วยความเย็นสบายตัวขึ้น ทันทีที่คนตัวสูงปล่อยเธอลง เธอนังแผ่หลาไปบนโซฟา ราวกับต้องการรับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศอย่างเต็มที่
"ดูสิเหงื่อเต็มเลย ก็บอกแล้วว่าให้อยู่ในนี้ ไม่รู้จะออกไปทำไม แดดตอนบ่ายมันร้อนขนาดไหนก็ยังดื้อออกไป ถ้าไม่สบายขึ้นมาก็ต้องกินยา แล้วตัวเองก็กินยายากอย่างกับอะไรดี วะ....." ทันทีที่ได้เห็นใบหน้าของคนตัวเล็กที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มใบหน้าจนไหลย้อยลงมาข้างแก้มนุ่มนิ่ม คนตัวสูงรีบถอดเสื้อคลุมกับหมวกนิรภัยให้เธอ เขามองหากระเป๋าเป้ของเธอแล้วรูดซิปเปิดกระเป๋าเป้นั้นหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เธอมักจะพกติดตัวออกมาซับเหงื่อที่ผุดพรายอยู่บนใบหน้าให้อย่างเบามือ ปากก็เอื้อนเอ่ยคำบ่นว่าด้วยความเป็นห่วง เกรงว่าเธอจะไม่สบายไปอีก เขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยที่ต้องดูแลเธอยามเจ็บป่วย แต่
