ห้าวันผ่านไป ช่วงเวลาแห่งความทรมานกำลังจะจบลง ห้าวันที่สาวน้อยตัวเล็กต้องทนต่อความเจ็บปวด เข็มที่คอยทิ่มแทงเข้าไปยังผิวเนื้อขาวละเอียดที่ต้องแทงเข็มลึกลงไปจนถึงกล้ามเนื้อวันละหกเข็ม เข็มแล้วเข็มเล่ารวมแล้วมากกว่าสามสิบเข็ม ได้ทิ้งร่องรอยความบอบช้ำไปถ้วนทั่วบริเวณที่ถูกเข็มอันแหลมคมแทง
"เข็มสุดท้ายแล้ว หมดทุกข์หมดโศกสักทีนะหลานยาย" พรพระพายหอมหน้าผากเนียนของหลานสาวหลังจากที่ฉีดยาเข้ากล้ามลึกเข็มสุดท้ายเสร็จ โดยที่เจ้าตัวยังคงสะอื้นไม่หยุดด้วยความเจ็บปวด หยดน้ำสีใสยังคงไหลลงบนแก้มนวล หยดแล้วหยดเล่าที่ไหลรินออกจากดวงตากลมโตด้วยความเจ็บปวด
"ต่อไปจะมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิตของภิณนะลูก" รสสุคนธ์ลูบศีรษะเล็กของหลานสาวแผ่วเบาอย่างต้องการปลอบประโลม จนค่อยๆหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
"รัณย์ไปทำแผลก่อนลูก" ดิษย์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเลือดที่ซึมออกมาเล็กน้อยบนเสื้อของรัณย์ ที่ต้องทนรับความเจ็บปวดจากคมเขี
