บทที่ 33
หลังจากที่ฉันกับพี่เธียรพากันขาดเรียนกันทั้งคู่ เราก็ใช้เวลาอยู่ที่ห้องกันทั้งวันและเราก็ดูเหมือนว่าจะว่างกันทั้งคู่ด้วย
เราเลยนั่งเล่นเกมกันบ้าง ทายคำกันบ้างซึ่งพี่เธียรก็ให้ความร่วมมือกับฉันเป็นอย่างดี เขาไม่ปฏิเสธที่จะเล่นกับฉัน พอเราเล่นเกมเสร็จก็ต่อด้วยเข้าครัวไปทำอาหารง่ายๆ กินสองคนต่อ
แน่นอนว่าคนที่เปรียบเสมือนคนพิการอย่างฉัน ได้แต่เข้าไปสร้างความวุ่นวายให้พี่เธียรเท่านั้น จนพี่เธียรต้องสั่งให้ฉันอยู่เฉยๆ เขาจะเป็นคนจัดการเองทุกอย่างเอง ฉันเลยยอมทำตามที่พี่เธียรบอก เพราะถ้ายังดื้ออีก พี่เธียรบอกว่าเขาจะพาฉันเข้าไปในห้องนอน ไม่ใช่พาไปขังนะ แต่พาไปทำให้ฉันสลบอย่างเมื่อคืนต่างหาก
ฉันที่ยังไม่ฟื้นสภาพดีเลย จึงต้องฟังและอยู่เฉยๆ ไป คอยให้กำลังใจพี่เธียร มันก็มีบ้างแหละจังหวะที่พี่เธียรหันมาหาฉัน จู่ ๆ เขาก็ขโมยจูบปากฉัน พอใจเขาแล้ว เขาก็หันไปทำอาหารต่อ ซึ่งฉันที่โดนจูบก็ได้แ
