“ไม่ได้ให้เป็นของเล่นหรอก แปลกๆ แบบนี้ต้องเป็นตัวจริงเท่านั้น” คีตะหยอดคำหวานอย่างไม่ได้ดูสถานการณ์เลย คนตรงหน้าก็มองแรงมาที่เขาทันที
“เก็บคำหวานๆ พวกนี้ไปใช้กับผู้หญิงคนอื่นเถอะ สำหรับฉัน ฉันฉลาดพอที่จะไม่หลงกลคุณ” พลอยรุ้งที่เริ่มน้ำตาเหือดแห้งจนเกือบจะหายสนิทตอบกลับชายหนุ่มอย่างถือดี
“ไม่มีใครน่าสนใจเท่าคุณแล้ว เขามาร้องไห้ในผับ จะเข้ามาทำไมเถอะ ไม่ไปหาที่เงียบๆ ร้องไห้ล่ะ แปลกๆ แบบนี้ผมชอบ” คีตะยังคงดื้อจะอยู่ต่อ แม้ว่าจะโดนไล่หลายต่อหลายครั้ง
“แล้วคุณจะมายุ่งเรื่องของฉันทำไมนักหนา ชีวิตฉันไม่ได้น่าสนใจแบบที่คุณคิดหรอกนะ ผู้หญิงอย่างฉันไม่มีทางสนใจผู้ชายที่ไม่มีเวลาให้หรอก” พลอยรุ้งตวาดแหวด้วยความไม่พอใจ ความเศร้าที่เกิดจากการฟังเพลงเมื่อสักครู่มันหายไปทันที เมื่อเจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังกวนอารมณ์เขา
“ผมก็แค่ไม่อยากให้คุณร้องไห้ บางทีคุณอารมณ์เสียมันอาจจะดีซะกว่า การที่คุณนั่งร้องไห้อย
