“ม่อคุณนี่แหล่ะ ผมไม่สนใจใครหรอก ผมสนใจผู้หญิงเจ้าน้ำตาคนนี้ แค่คุณเปิดโอกาสให้ผมได้แลกไลน์ หรือให้เบอร์ของคุณ ผมจะกลับไปทำงานต่อทันที กล้าเปิดโอกาสให้ผมมั้ยล่ะ” คีตะท้าทายด้วยแววตา
“ไม่ล่ะ ฉันไม่จำเป็นต้องทำอย่างที่คุณบอกสักนิด แค่เรียกการ์ดก็จบแล้ว” พลอยรุ้งตอบออกไปด้วยความรำคาญ
“นี่เป็นวิธีแก้ปัญหาของคนขี้ขลาดสินะ เช่นการหนีมาร้องไห้คนเดียวที่นี่ คนที่เขาอยากมีความสุขในชีวิต เขาต้องไม่ปิดกั้นโอกาสของตนเอง” คีตะไม่ยอมไปไหน เขาต้องได้อะไรจากการมานั่งในวันนี้ และถ้ายังไม่ได้คอนแทรคจากเธอสักช่องทาง เขาจะไม่มีวันลุกกลับไปทำงานเด็ดขาด
“นี่คุณ ถามจริงฉันไปด่าพ่อล่อแม่คุณเหรอ คุณถึงมาวุ่นวายกับฉันนักหนา” พลอยรุ้งอยากจะตั๊นหน้าผู้ชายคนนี้ขึ้นมาทันที เขาจะปล่อยให้เธอเศร้าแล้วไม่ต้องเขามายุ่งก็ได้ แต่นี่เขาเข้ามาเปลี่ยนอารมณ์ของเธอ จากคนที่กำลังร้องไห้ กลายเป็นคนที่กำลังโกรธมากได้อย่างรวดเร็ว ช
