ปัง!!
เสียงประตูรถปิดลงทันที ตามด้วยแรงสะดุ้งของลิลิน เธอเพิ่งก้าวขึ้นมานั่งที่เบาะหลังโดยไม่ทันได้สังเกตอะไร ก่อนที่สายตาจะเบิกกว้างขึ้นสุดขีด
“ว้าย!!”
เสียงหวานหลุดร้องทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างสูง ในเสื้อเชิ้ตสีดำกำลังนั่งอยู่ในความมืดของห้องโดยสาร วายุผู้ที่สายตาคมกริบ กำลังจับจ้องมาที่เธอราวกับรออยู่ตั้งแต่แรก
“เฮีย!!”
เสียงเรียกหลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจ หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามจนแทบทะลุอก
“ออกรถ”
คำสั่งสั้นๆและเย็นชาดังขึ้นจากปากของวายุ ราวกับไม่ได้สนใจความตกใจของคนข้างกายแม้แต่น้อย
“ครับเฮีย”
บาสรับคำทันที ก่อนที่เครื่องยนต์จะเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็ว
ลิลินรีบหันไปมองวายุ ดวงตากลมโตยังคงเต็มไปด้วยความงุนงง
“ฮะ เฮียจะไปไหนคะ จอดนะคะจะพาหนูไปไหน พี่บาสจอดค่ะ!!"
“เธอต้องกลับบ้านไม่ใช่เหรอ”
น้ำเสียงเรียบไร้อารมณ์ของวายุเอ่ยตอบ
“ชะ ใช่ค่ะ”
เธอรีบตอบแต่ยังไม่เข้าใจกับสิ่งท
