“เอ่อขอประทานโทษครับ ถึงบ้านของลิลินแล้วครับ”
บาสเอ่ยขึ้นเบาๆเหมือนกับกำลังพยายามตัดบรรยากาศที่อึดอัดที่ยังเดือดระอุอยู่ในรถ
“หนูไม่มีวันทำแบบนั้นอีกแน่นอนค่ะ ขอความกรุณาเลิกยุ่งกับหนูด้วย เรื่องเมื่อวานกับวันนี้ให้มันจบลงตรงนี้เถอะค่ะ หนูไม่วุ่นวาย ไม่เรียกร้อง และไม่อยากเจอคุณอีก ขอให้หนูได้ใช้ชีวิตสงบๆเหมือนเดิมเถอะค่ะ”
ลิลินหันขวับมองวายุ ดวงตากลมโตสั่นระริก แต่ก็ยังพยายามเอ่ยด้วยความเด็ดเดี่ยว
เธอเว้นจังหวะก่อนจะกัดฟันพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“บางทีเฮียควรมองโลกในแง่ดีสักหน่อย เผื่อเฮียจะมีความสุขเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง”
คำพูดยั่วโทสะเข้าเส้น วายุขบกรามแน่นมือหนากระชากท้ายทอยของเธอ ก่อนดึงใบหน้าหวานเข้ามาประกบจูบลงไปบนริมฝีปากอย่างดุร้าย
“ปากดีนักใช่ไหม!”
“อื้อ…ปล่อย! ฮึก!!”
ลิลินดิ้นสุดแรงความเกลียดชังพลุ่งพล่าน เธอกลั่นหายใจไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะตัดสินใจทันควัน
งับ!!!
เสียงฟันกัดล
