ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น จนผ้าแพรถึงกับตาโต
“ผ้าแพรนอนรึยังลูก”
เสียงแม่ยืนเรียกอยู่หน้าห้อง
“แม่มีอะไรรึเปล่าคะ”
เธอรีบขานตอบผู้เป็นแม่
“นายไปแอบก่อน”
ผ้าแพรกระซิบบอกปกป้องอย่างเร่งรีบ
“แล้วจะแอบตรงไหนละ ตัวฉันโตขนาดนี้”
“ใต้เตียง!~~นายมุดเข้าไปใต้เตียงเลย แล้วอยู่เงียบๆ”
เขารีบมุดเข้าไปใต้เตียงตามที่เธอบอก และอยู่ให้เงียบที่สุด
แอ้ด!!
“แม่มีอะไรคะ”
ผ้าแพรถามแม่อีกครั้ง และพยายามยืนบังประตูเอาไว้
“แม่จะถามว่าลูกแพ้เป็ดตั้งแต่ตอนไหน เมื่อตอนที่บ้านเรายังไม่ล้มละลาย ลูกชอบกินข้าวหน้าเป็ดมาก ที่เพื่อนลูกพูดมันเป็นเรื่องจริงเหรอ”
ดาหลาถามลูกสาวเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
‘ซวยละ’
ปกป้องได้แต่คิดในใจ บอกว่าผ้าแพรแพ้ของโปรดไปอีก
“นั่นมันก็นานมาแล้วค่ะแม่ ฮอร์โมนผู้หญิงก็แบบนี้แหละค่ะ พออายุมากขึ้นก็เริ่มแพ้โน่นแพ้นี่ เพื่อนของแพรหลายคนก็เป็นค่ะ”
ผ้าแพรไม่ได้ปฏิเสธอะไร ถ
