“เสด็จพี่พ่ะย่ะค่ะ”
จามีลหยุดก้าวเท้า และหมุนตัวไปมองน้องชายที่ก้าวยาวๆ ตามมาหยุดตรงหน้า
“เจ้ามีอะไรกับพี่หรือเซรีม”
“เสด็จพี่ทรงไม่เป็นอะไรใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ” ผู้เป็นน้องชายพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
ศีรษะของจามีลส่ายไปมา “พี่ไม่เป็นไร แค่กังวลใจนิดหน่อย”
“หม่อมฉันเข้าใจดีพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่เสด็จพี่จะทรงทำยังไงต่อไป เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่เสียแล้ว”
“ชมพูนุชไม่ใช่คนแบบนั้น นางไม่มีทางทำเรื่องแย่ๆ แบบนั้นหรอก”
“หม่อมฉันก็คิดเหมือนเสด็จพี่พ่ะย่ะค่ะ แต่หลักฐานสำคัญก็คือตัวของมัสรานีให้การไม่เป็นผลดีกับชมพูนุชเลยพ่ะย่ะค่ะ และที่สำคัญก็คือเสด็จพ่อจะทรงสอบสวนเรื่องนี้ด้วยพระองค์เองด้วย...”
“นั่นแหละที่พี่หนักใจ”
“แต่หม่อมฉันจะพยายามหาทางช่วยนะพ่ะย่ะค่ะ”
“ขอบใจเจ้ามากเซรีม พี่ขอตัวกลับตำหนักก่อน ไม่รู้ป่านนี้ชมพูนุชรู้เรื่องนี้หรือยัง พี่กลัวนางจะตกใจน่ะ”
เจ้าชายเซรีมระบายยิ้มออกมาบางๆ และถ
