เจ้าชายเซรีมเดินทางมาพบกับพี่ชายที่ตำหนัก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด
“เสด็จพี่ทรงทราบหรือยังพ่ะย่ะค่ะ เรื่องโทษของชมพูนุช”
จามีลที่ตอนนี้สภาพทรุดโทรมไปถนัดตาถอนใจแผ่วเบา ก่อนจะตอบน้องชาย “พี่รู้แค่ว่านางถูกจำคุก และอาจถูกประหารชีวิต”
น้ำเสียงของจามีลทั้งเครียดทั้งเศร้าหมอง
เซรีมมองหน้าพี่ชาย ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “หม่อมฉันได้ข่าวมาว่าเสด็จพ่อตัดสินโทษของนางแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
ดวงตาที่เหม่อลอยของจามีลตวัดมองน้องชายทันที
“เสด็จพ่อยอมปล่อยนางแล้วใช่ไหม เซรีม”
ความหวังในดวงตาขององค์รัชทายาทรูปงามจางหายไปในที่สุด เมื่อได้ยินคำพูดต่อมาของน้องชาย
“นางถูก... ตัดสินประหารชีวิตพ่ะย่ะค่ะ”
หัวใจของจามีลร่วงลงกระแทกกับพื้นจนแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี
“เจ้า... โกหกพี่ใช่ไหมเซรีม”
เซรีมมองพี่ชายด้วยความสงสัย เขาเคยผ่านจุดนี้มาแล้ว รู้ดีว่าทรมานแค่ไหน “ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ
