ในขณะที่ในราชวังซาเรียกำลังเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่คาฟิลากลับกำลังหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ หลังจากที่โซเรียมารายงานว่าองค์รัชทายาทถูกองค์สุลต่านกักบริเวณไม่ให้ออกจากตำหนักเจ็ดวันเจ็ดคืน
“กว่าเสด็จพี่จะได้ออกจากตำหนัก นังสารเลวนั่นก็คงถูกตัดหัวไปแล้วละ” คาฟิลาหัวเราะด้วยความชอบใจ
“ใช่เพคะ องค์หญิง”
รอยยิ้มยังเกลื่อนใบหน้าสวยหวานขององค์หญิงคาฟิลา หล่อนลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยุดที่หน้าต่างตำหนัก และมองจ้องฝ่าความมืดมิดออกไป
“แต่เรายังไม่เชื่อหรอกว่าเสด็จพี่จะยอมแพ้ง่ายๆ”
“องค์หญิงหมายความว่าอย่างไรเพคะ”
คาฟิลาหมุนตัวกลับเข้ามาภายในห้องนอน “เราคิดว่าเสด็จพี่จะต้องคิดแผนการช่วยนังนางกำนัลนั่นอีกแน่นอน เจ้ากับพวกมีหน้าที่จับตาดูเอาไว้ เข้าใจไหม”
“เพคะ องค์หญิง”
“เราก็อยากจะรู้นักว่า สงครามในครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะ เราหรือว่าเสด็จพี่”
“ต้องเป็นองค์หญิงอยู่แล้วเพคะ”
คาฟิลาปรายตามองนาง
