เกิดมาร่าน 32
Trrrrrrrrrrrrrrrrrr
Trrrrrrrrrrrrrr
ติ๊ด!
[ฮัลโหล...แกออกมายังแพร]
เสียงของกุ้งดังออกมาจากลำโพงมือถือ วันนี้เธอกับกุ้งนัดกันไว้ว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าไปงานเลี้ยงรุ่นโรงเรียนเก่ากัน ซึ่งเธอไม่ค่อยอยากจะไปสักเท่าไหร่เพราะว่าเมื่อคืนก็เกิดเรื่อง ส่วนวันนี้คุณป๋าก็ยังจะขอแยกกันอยู่กับเธอไปเมื่อเช้านี้เอง
“คือ...ฉันเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จอะ เดี๋ยวรีบตามไปนะ” ลูกแพรยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะบอกเรื่องของพี่หมอกแฟนของกุ้งเมื่อไหร่ดี แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะเริ่มอธิบายยังไง แค่เรื่องคุณป๋าคนเดียวเธอก็จะเอาไม่รอดแล้ว
[เสียงแกเป็นอะไรอะแพร แกร้องไห้เหรอ?]
“ปะ เปล่าหรอก...เป็นหวัดนิดหน่อยน่ะ”
ความจริงก็คือเธอร้องไห้หนักมากจนเสียงแหบต่างห่างล่ะ
[แกไม่ต้องมาโกหกฉันยัยแพร...แกมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า แกบอกฉันได้นะเว้ย]
เมื่อได้ยินเพื่อนสนิทพูดแบบนั้นลูกแพรก็น้ำตารื้นขึ้นมาทันท
