กงซุนผิงถิงก้าวเดินออกมาจากตัวเรือนชั้นใน มองไปยังไท่ฟู่ที่ยืนอยู่ นางจึงก้าวเดินเข้าไปหา ไท่ฟู่จึงทรงตรัสถามนางทันที
“เหตุใดเจ้าไม่พักผ่อนเล่า” ทรงตรัสถาม ผิงถิงนั่งลง ไท่ฟู่จึงทรงประทับนั่งตาม ผิงถิงจึงรินน้ำชาที่อยู่บนเตาใส่แก้วถวายพระองค์
“เหตุใดจึงตามข้ามาถึงที่บ้าน”
“ข้าจะมาถามอาการใต้เท้ากงซุนว่าเป็นเช่นไรบ้าง”
“อาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ท่านหลับไปแล้ว อีกประมาณสองชั่วยามคงตื่น” ผิงถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นวิตกกังวล ไท่ฟู่ทรงเสวยน้ำชา ที่นางรินไว้ให้
“ข้าขอให้ท่านหายไวๆ และอีกอย่างเรื่องคนร้ายข้าให้คนสืบหา อีกไม่ช้าคงตามตัวเจอ ไม่แน่ว่าศัตรูของต้าหวาง ตัวข้า และใต้เท้ากงซุนอาจเป็นคนๆ เดียวกัน” ไท่ฟู่ทรงตรัส
ผิงถิงได้แต่คิดวนไปว่าใครกันคือคนร้าย แล้วคนร้ายต้องการสิ่งใด จึงได้วางยาต้าหวางกับฟู่จวินของนาง อีกทั้งยังยิงธนูใส่ไท่ฟู คนที่สั่งฆ่าต้องการบัลลังก์หรือ หรือว่าแค่จัด
