ภาวินทร์ที่อาบน้ำแต่งตัวออกมาค่อนข้างดูดีอยู่พอสมควรเดิมทีเขาก็เป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดีอยู่แล้ว แต่ดวงตาที่คล้ำนั้นยังไม่ดีขึ้น ชินกรเตรียมของให้เขาเสร็จแล้วก็ยกมาให้
“พวกกูจะกลับไปเก็บของก่อนมึงรออยู่นี่”
“ไม่ กูไปกับมึงด้วยเลยก็แล้วกันกูขอเก็บของเพิ่มอีกหน่อย แล้วเราจะไปที่แพร่ยังไงมึงจะขับรถไปเหรอ”
“กูเช่ารถตู้พี่อู๊ตเอาไว้ให้เขามารับ ขับไปเองไม่ไหวหรอก อีกอย่างมึงจะได้มีเวลานอนพักด้วย”
“ขอบใจนะกร ครั้งนี้กูจะได้เจอมิวจริง ๆ ใช่ไหม”
ชินกรบอกไม่ถูกว่าสงสารเพื่อนสนิทของเขามากแค่ไหน ถึงแม้ว่าตอนแรกเขาจะไม่เชื่อว่าภาวินทร์จะทิ้งลายเจ้าชู้ แต่เมื่อมาเห็นสภาพของภาวินทร์ในตอนนี้ เขาก็รู้แล้วว่าลักษิกาเป็นรักจริงของภาวินทร์จริง ๆ เขาเอื้อมมือไปตบไหล่เพื่อนเบา ๆ
“เจอ แต่มึงต้องใจเย็น ๆ และไม่วู่วามเหมือนอย่างที่ทำแบบเดิมอีก ถ้าเจอมิวต้องไม่เร่งรัดให้เธอยอมคุยกับมึง ที่นั่นเป็นบ้านคุณน้าของ
