แยม แคร์และริชชี่เริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นว่าวินทร์เริ่มง้อมิวโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ชินกรเอามือกุมขมับเพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าน้าของมิวจะคิดยังไงที่จู่ ๆ พวกเขามาถึงวินทร์ก็ทำแบบนี้ แต่น้าสายแค่ยิ้มและหันมาตบไหล่มิว
“แฟนน้องมิวเหรอได้สิ งั้นเดี๋ยวน้าจัดห้องให้นอนชั้นบน...”
“ไม่ต้องค่ะน้าสาย พวกเราเองก็ยุ่ง ๆ กับงานให้พวกเขาไปพักที่รีสอร์ตนั่นแหละค่ะดีแล้ว”
“ไม่นะมิว พี่อยู่ได้จริง ๆ”
เธอค่อย ๆ ดึงแขนออกจากเขาและไม่มองหน้าวินทร์อีก ภาวินทร์สลดลงไปทันที เธอโกรธเขามากขนาดนี้จริง ๆ เหรอ
“ไปนอนพักที่รีสอร์ตเถอะค่ะ ที่นี่เสียงดังและยังมีแขกทั้งวันทั้งคืนมิวไม่มีเวลาดูแลใครหรอกค่ะ อีกอย่างในงานก็ยุ่งมากยังไงไปพักที่รีสอร์ตน่าจะเหมาะมากกว่า จะได้พักผ่อนเต็มที่ด้วย”
“แต่ว่า...”
“ไอ้วินทร์ ไปกับพวกกูเถอะอย่าทำให้มิวลำบากใจเลย เชื่อกู... ยังมีเวลาอีกหลายวัน”
ชินกรกระซิบบอกเขาแต่วินทร์ยังไม่ยอมแ
