ภาวินทร์ไม่เคยขับรถทั้ง ๆ ที่ใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน อีกทั้งคนข้าง ๆ ที่เริ่มมือไม้ไม่อยู่สุขเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็เริ่มทำให้เขาไม่มีสมาธิในการขับรถเข้าไปทุกที
“มิว! พี่ทนไม่ไหวแล้ว”
ภาวินทร์เลี้ยวรถเข้าไปซอยที่ค่อนข้างมืดและจอดในสวนสาธารณะซึ่งเขาจำได้ว่ามันอยู่ก่อนจะถึงคอนโดของเขา แต่ถ้าจะให้ขับรถไปอีกคิดว่าเขาคงจะทนไม่ไหว
เมื่อจอดรถได้เขาก็กดที่รัดเข็มขัดของเขาและเธอออกและดึงคนตัวเล็กมานั่งที่ตักและเริ่มจูบทันที กลิ่นเหล้ารัมที่คุ้นเคยทำให้เขายิ่งมัวเมาในรสจูบจากเธอ
“ดื่มมาเยอะแค่ไหนเนี่ย”
“พี่วินทร์ มิวอยากได้แล้ว”
“ยัยลูกแกะน้อยเริ่มยั่วคนเป็นแล้ว ได้สมใจแน่”
“อ๊ะ พี่วินทร์ อ๊าา ที่รัก!!”
ภาวินทร์แทบจะบ้าตายเมื่อคำว่า “ที่รัก” หลุดออกจากปากของลักษิกา แม้เขาจะเคยอยากให้เธอเรียกว่าผัวเวลาอยู่บนเตียง แต่คำนี้ก็นับว่าไม่เลวเพราะเขาเริ่มรู้สึกว่าร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว
มิวกัดฟันและส่งเสีย
