ตอนที่ 5 เพื่อนใหม่
1538 คำ
“โอเคเลย~”
มาร์ชที่พอรู้ว่าคณะวิศวะของตัวเองอยู่ตรงไหนก็รีบสาวเท้าเดินออกไปทันที
“งั้นพวกเราก็เข้าไปด้านในกันเถอะ” เพียวที่เห็นแฟนหนุ่มเดินออกไปแล้วจึงเอ่ยชวนเพื่อนรักทั้งสองให้เดินเข้าไปในคณะโดยที่มีเพียวกับไอรีนเดินนำอยู่ข้างหน้าแล้วตามด้วยเชอรีนเดินตามหลัง
คณะนิเทศศาสตร์
ทันทีที่เธอได้เดินเข้าไปยังคณะ พวกเธอก็ได้พบกับหญิงสาวรายหนึ่งที่มองยังไงก็หน้าตาคล้ายกับเชอรีนไม่มีผิด ไอรีนกับเพียวต่างก็มองหน้ากันหรือว่าพี่คนสวยคนนี้จะเป็นญาติของเพื่อนเธอหรือเปล่านะ
“มาแล้วเหรอเชอรีน~” แชมเปญหันไปมองเห็นน้องสาวของตัวเองเดินเข้ามาพอดีจึงทำให้เธอรีบเดินเข้าไปหา ใบหน้าสวยฉีกยิ้มขึ้นทำเอาไอรีนกับเพียวต่างก็รู้สึกชื่นชมไปกับความสวยของพี่เขา ผู้หญิงอะไรสวยชะมัด เชอรีนรีบเดินเข้าไปหาคนพี่ ทั้งสองโอบกอดกันกลม
เพราะเป็นเวลาหลายวันแล้วที่เธอไม่ได้เจอพี่สาวคนโตเลย...
“พี่แชมเปญคิดถึงจังเลยค่ะ~” คนน้องพูดขึ้นด้วยความคิดถึงทั้งสองผละกายออกจากกันแล้วก็เป็นเธอที่เริ่มแนะนำพี่สาวให้เพื่อนทั้งสองได้ทำความรู้จัก
“พวกแกนี่พี่สาวเราเอง” ที่แท้สาวสวยคนนี้ก็เป็นพี่สาวของเพื่อนเธอนี่เอง ไอรีนกับเพียวต่างก็รีบยกมือขึ้นไหว้สวัสดีไปยังพี่แชมเปญ ยิ่งได้มองใกล้ๆยิ่งทำให้หลง พี่เขาน่ารักมากผิวขาวอมชมพูไปทั่วทั้งตัว ยิ่งมองยิ่งเหมือนเชอรีน
“สวัสดีค่ะพี่แชมเปญ พี่สวยจังเลยค่ะ พี่เรียนคณะนี้เหรอคะ” ไอรีนรีบฝากเนื้อฝากตัวกับพี่สาวของเพื่อนทำเอาเพียวที่ไม่ยอมน้อยหน้ารีบฝากเนื้อฝากตัวกับผู้เป็นพี่สาวของเพื่อนสนิทตัวเองเช่นกัน
“สวัสดีค่ะพี่แชมเปญ หนูชื่อเพียวนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับพี่ด้วยนะคะ”
แชมเปญอดนึกขำไปกับท่าทางของเด็กสาวทั้งสองไม่ได้ที่ต่างก็อยากทำคะแนนไปกับพี่สาวของเพื่อนสนิทเช่นเธอ ใบหน้าสวยยิ้มหวานมองเด็กสาวทั้งสองที่ต่างก็มีหน้าตาที่สวยด้วยกันทั้งคู่
“หวัดดีจ้าสาวน้อยทั้งสอง พวกเราก็หน้าตาน่ารักไม่แพ้ยัยเชอรีนเลยนะ พี่เรียนบริหารน่ะ พวกเราไปยื่นใบสมัครกันได้แล้วนะ เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปเรียนอีก”
ทั้ง 4สาวพากันเดินไปยังโต๊ะที่มีไว้สำหรับรับสมัครนักศึกษาใหม่ แชมเปญที่เห็นอาจารย์ที่รู้จักเป็นผู้มารับใบสมัครเองกับมือ เธอจึงรีบฝากน้องสาวและเพื่อนของน้องสาวไว้กับอาจารย์เสียเลย
“อาจารย์คะนี่น้องสาวของหนูเองค่ะส่วนสาวน้อยสองคนนี้ก็คือเพื่อนรักของน้องหนูค่ะ” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มบอกผู้เป็นอาจารย์ด้วยความภาคภูมิใจ ทั้งน้องทั้งเพื่อนน้องต่างก็สวยจนเธอเกิดรู้สึกอยากที่จะประกาศให้คนทั้งโลกได้รับรู้
“น้องสาวสวยน่ารักมากเลย เพื่อนๆก็สวย สวยกันทุกคนเลย อาจารย์ยินดีมากเลยนะคะที่พวกหนูๆเลือกมาสมัครเรียนที่นี่ สงสัยปีนี้คณะของเราน่าจะได้คนลงประกวดดาวคณะแล้วล่ะ อาจารย์จะเลือกคนไหนดีน้า~”
คำพูดของอาจารย์ทำเด็กสาวทั้งสามเขินอายนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอโดนชมเชยพร้อมกันแบบนี้ต่างคนก็ต่างมองหน้ากันเหมือนมีคำที่อยากจะพูดแต่จำต้องเก็บเอาไว้เม้าท์มอยในตอนที่อยู่กันสามคน
“ขอบคุณนะคะอาจารย์ที่เอ็นดูน้องๆของหนู” แชมเปญยกมือไหว้อาจารย์คนนั้นพร้อมกับส่งสายตามองมายังเด็กสาวทั้งสาม อาจารย์สาวรับไหว้แล้วหยิบแฟ้มเอกสารยื่นไปให้เด็กสาวทั้งสามภายในนั้นมีกำหนดการต่างๆรวมไปถึงรายละเอียดเครื่องแบบต่างๆ
“กำหนดการต่างๆดูในเอกสารพวกนี้ได้เลยนะคะนักศึกษา แล้วพบกันวันเปิดภาคเรียนค่ะ”
“ขอบคุณค่ะไว้พบกันวันเปิดภาคเรียนนะคะอาจารย์~” เด็กสาวทั้งสามยื่นมือรับแฟ้มเอกสารจากมือของอาจารย์อย่างพร้อมเพรียงเหลือเวลาอีกเพียงแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้นพวกเธอก็จะกลายเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1ของที่นี่กันแล้ว
“งั้นหนูขอตัวไปก่อนนะคะ” แชมเปญยกมือลาอาจารย์คนสวย ทั้งสี่สาวเดินออกมาจากภายในตึกจนเมื่อถึงยังหน้าคณะพี่แชมเปญจึงได้ขอแยกตัวออกไป
“งั้นพวกเราแยกกันตรงนี้เลยนะ พี่ไปเรียนก่อนนะสาวๆ” พี่สาวผู้แสนดีไม่ลืมที่จะลูบศีรษะคนน้องพลางส่งยิ้มหวานให้เพื่อนๆน้องสาวอีกด้วย เธอรีบสาวเท้าเดินออกไปยังคณะของตัวเองและด้วยความที่เกรงว่าอาจจะไปเข้าเรียนไม่ทันจึงทำให้เธอกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปตลอดทั้งทาง
ไอรีนที่เห็นพี่สาวของเพื่อนเดินออกไปแล้ว เธอจึงรีบเดินเข้าไปเม้ามอยท์กับเพียวและเชอรีน
“พี่สาวยัยเชอรีนสวยมากเลย ฉันชอบ!!”
“ถามจริง บ้านแกนี้มีพี่น้องกี่คน มีน้องคนเล็กอีกคนใช่ไหม หน้าตาดีทั้งบ้านเลยสินะ” เพียวที่มีความคิดเดียวกับไอรีนรีบพยักหน้าอย่างคนที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ใบหน้าสวยหันไปถามเชอรีนถึงยังเรื่องพี่น้องของเธอ ให้ทายคงจะสวยกันทั้งบ้าน
เชอรีนยกมือขึ้นเกาหัวแกรกแอบเขินอยู่เล็กน้อยที่เพื่อนทั้งสองพูดจาชมพี่น้องของเธอ
“แกก็พูดเวอร์ไป ไปหาอะไรกินกันดีกว่า” เสียงท้องร้องของเธอดังขึ้นฝ่ามือเล็กยกขึ้นลูบวนหน้าท้องแบนราบ ความอยากกระหายหิวในตอนนี้ทำเธอเอ่ยปากพูดชวนเพื่อน เพียวที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งรีบพยักหน้าตอบรับในตอนนี้เธออยากกินน้ำหวานเย็นๆชื่นใจ
“ไปสิ ฉันอยากกินชาเย็น~”
“ฉันก็ด้วย หิวจนตาลายแล้วเนี่ย” ไอรีนที่รู้สึกหิวเช่นกันรีบแสดงความคิดเห็นทั้งสามพากันเดินออกมาจากคณะและในขณะที่กำลังเดินมองหาโรงอาหารกันอยู่นั้นจู่ๆก็มีผู้หญิงรายหนึ่งเดินเข้ามาชนเชอรีนแล้วตัวเธอนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้น
“โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เชอรีนตกใจรีบยื่นมือไปให้เธอจับซึ่งเธอคนนั้นก็ส่งมือมาจับเข้าที่มือของเชอรีนเอาไว้ ทั้งคู่มองสบตากัน เชอรีนไม่รอช้าออกแรงดึงเธอคนนั้นให้ลุกขึ้นยืน
“ไม่เป็นไรค่ะว่าแต่เธอเป็นอะไรหรือเปล่า เราขอโทษนะพอดีเรารีบมากไปหน่อย” ผู้หญิงคนนั้นใช้ฝ่ามือปัดฝุ่นที่เปรอะเปื้อนไปตามกระโปรงนักเรียนของตัวเอง เชอรีนส่ายหน้าเพราะเธอไม่ได้เจ็บหรือเป็นอะไร เธอมองไปยังใบหน้าของหญิงสาวรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูน่ารักเป็นธรรมชาติดี
“เราไม่ได้เป็นอะไร ว่าแต่เธอก็จะสมัครเข้าคณะนี้เหมือนกันเหรอ” เชอรีนชี้มือไปยังตึกคณะที่เธอกับเพื่อนพึ่งเดินออกมาเมื่อกี้ อย่าบอกนะว่าเธอคนนี้จะสมัครเข้ายังคณะนี้เหมือนกัน
“ใช่แล้ว เรากำลังจะเข้าไปสมัคร พวกเธอยื่นใบสมัครกันเสร็จแล้วเหรอ” เธอพยักหน้าอย่างเขินอายพูดแล้วก็รู้สึกเขินที่คนอย่างเธอเลือกที่จะเข้าคณะนิเทศซึ่งเป็นคณะที่เป็นศูนย์รวมของคนหน้าตาดี
“ใช่ พวกเรากำลังจะกลับกันแล้ว เธอรีบเข้าไปสิว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ ต่อไปพวกเราต้องเป็นเพื่อนกันแน่เลย”
“เราชื่อ ‘วิเวียน’ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ใบหน้าเรียวใสส่งยิ้มให้กับเพื่อนใหม่
“วิเวียน เหรอ ชื่อน่ารักเหมือนหน้าตาของเธอเลย เราชื่อเชอรีนนะ แล้วก็นี่เพื่อนเราเองชื่อ ไอรีน กับ เพียว ว่าแต่เธอมาคนเดียวเหรอ”
“ใช่ เราไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ” วิเวียนพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อยแววตาและสีหน้าของเธอดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดทำเอาเชอรีนที่พอจะดูออกรีบพูดเพื่ออยากที่จะปลอบใจเธอ ตอนมัธยมไม่มีเพื่อนก็ไม่เป็นไรแต่ต่อไปในอนาคตวิเวียนคนนี้ต้องมีเพื่อนอย่างแน่นอน
ยังไงพวกเธอก็จะเป็นเพื่อนกับวิเวียนให้ได้...
มือเล็กล้วงเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือขึ้นมาเพื่อเตรียมที่จะทำการเพิ่มเพื่อนใหม่
“ไม่เป็นไรพวกเราจะเป็นเพื่อนให้เธอเองนะ แอดไลน์กันไว้เลยดีกว่า”
- ผู้เขียน
