@ 2 เดือนต่อมา
"วันนี้อยากกินอะไร
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามขึ้นเบา ๆ ในขณะที่คนเป็นพี่เดินเคียงอยู่ข้างเธอ แววตาคมทอดมองคนตัวเล็กข้างกายอย่างเอ็นดู กลิ่นแดดยามกลางวันลอยคลุ้ง พร้อมกับลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านปลายผมของทั้งสองคนอย่างแผ่วเบา
"อยากกินข้าวไข่เจียวค่ะ
เสียงใสตอบด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ บนริมฝีปาก ดูเป็นคำตอบง่าย ๆ แต่กลับทำให้พายุอดไม่ได้ที่จะหันมามองเธออย่างแปลกใจ
"เลี้ยงง่ายขนาดนั้นเชียว...
น้ำเสียงของเขาเจือแววขำ แต่แฝงด้วยความอ่อนโยนที่ไม่อาจซ่อนได้ สายตายังคงจับจ้องไปยังใบหน้าของคนข้างกายที่ตอนนี้กำลังยิ้มตาหยีอย่างเป็นธรรมชาติ
"หนูกินง่ายอยู่ง่าย ไม่เรื่องมาหรอก...ว่าแต่พี่เถอะ..จะเลี้ยงหนูไหวหรือเปล่า..กว่าพี่จะเรียนจบ คงหมดเงินไปหลายหมื่น..
พลอยใสเบือนหน้าไปด้านข้างพลางทำแก้มป่อง รอยยิ้มซุกซนผสมหยอกเย้าทำให้คนฟังหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ
"หึ..เลี้ยงง่ายแบบนี้ เลี้ยงตลอดชีวิตยังได้เลย
