"กับคนที่ทำร้ายเธอซ้ำๆเธอยังให้โอกาสมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน กับฉันขอแค่โอกาสครั้งเดียวไม่ได้เลยเหรอ..."
คำพูดของพี่พายุยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉัน ไม่ว่าจะพยายามเบนความคิดไปทางไหน ประโยคนั้นก็ดังก้องกลับมาเสมอ ราวกับเสียงสะท้อนในความเงียบ ฉันเองไม่รู้ว่าควรจะตัดสินใจยังไง ใจหนึ่งก็อยากลองเริ่มต้นใหม่กับคนที่ดูจริงใจ แต่อีกใจก็ยังผูกติดกับอดีตที่ยังไม่สามารถปล่อยวางได้เลยซะทีเดียว
คนเก่าก็ยังลืมไม่ได้ จะให้โอกาสอีกคนเข้ามามันจะเอาเปรียบเขาเกินไปหรือเปล่า... หากฉันชอบเขาได้คงจะดีไม่น้อย แต่หากว่าไม่...เขาจะรู้สึกยังไง เสียใจเหมือนกับที่ฉันเคยเป็นหรือเปล่า...
"มึงเป็นอะไร คิดอะไรอยู่ตั้งนาน : น้ำชา
เสียงของเพื่อนรักปลุกฉันให้หลุดออกจากภวังค์ ดวงตาที่เหม่อลอยหันไปมองน้ำชาที่ย่นคิ้วเป็นปม ขณะที่ใบม่อนก็นั่งพิงโต๊ะจ้องหน้าฉันอย่างจับผิด
"นั่นดิ ดูมึงเครียดๆนะ มีอะไรเล่าให้พวกกูฟังได้ อย่าเก็บไปค
