@10 นาทีต่อมา
ก๊อก ๆๆๆ (เสียงเคาะประตู)
เสียงเคาะประตูดังขึ้นในความเงียบของค่ำคืน ทำให้พลอยใสที่นั่งอยู่บนโซฟาสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกทั้งตื่นเต้นและสงสัย ใบหน้าเธอขมวดคิ้วอย่างงุนงง ร่างบางลุกขึ้นเดินไปที่ประตูด้วยท่าทีรีบร้อน ในใจยังคิดวนเวียนกับประโยคเมื่อครู่ที่พายุบอกว่าจะซื้อยาให้
"ทำไมมาถึงเร็วจัง"
เธอบ่นพึมพำ พลางหมุนลูกบิดประตูอย่างไม่ทันตั้งตัว เพียงแค่สิบกว่านาทีที่ผ่านมา...อีกฝ่ายจะมาถึงเร็วขนาดนี้ได้ยังไง ขับรถยนต์หรือขับเครื่องบินมากันแน่ แต่ทันทีที่บานประตูเปิดออก ภาพตรงหน้าทำเอาหัวใจของเธอหล่นวูบลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
พลอยใสเดินไปเปิดประตู กำลังคิดว่าคนที่บอกจะซื้อยามาให้ทำไมมาถึงเร็วขนาดนี้ ผ่านไปแค่สิบนาที นี่ขับรถยนต์หรือขับเครื่องบินมากันแน่ แต่พอเปิดประตูก็ต้องชะงัก เมื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่พายุ...
ดวงตากลมเบิกกว้างทันทีที่เห็นใบหน้าคุ้นเคยที่ไม่
