@ 3 วันต่อมา
บรรยากาศภายในร้านกาแฟเล็กๆ หน้าตึกคณะวิศวะเต็มไปด้วยความเงียบงันปนด้วยความอึดอัดจากบทสนทนาของกลุ่มเพื่อนชายที่นั่งล้อมวงกันอยู่ พวกเขาแต่ละคนมีสีหน้าเคร่งเครียด แตกต่างจากปกติที่มักจะหยอกล้อกันเสียงดัง ขณะที่เครื่องดื่มตรงหน้าเริ่มละลาย น้ำแข็งส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ในแก้ว เหมือนจะเน้นย้ำความเงียบยิ่งขึ้น
"นี่ก็หลายวันแล้วนะ มีใครติดต่อไอ้สิงได้บ้าง : ธันวา
เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ดวงตาแสดงออกถึงความไม่สบายใจ มือกุมแก้วกาแฟแน่นจนข้อนิ้วขาวซีด
"เมียหาย ตามหาไม่เจอเหรอไอ้ธัน 5555 : ปืน
ปืนพยายามจะหยอกให้บรรยากาศคลายเครียด แต่คำพูดของเขาก็เจือด้วยความพะวงในน้ำเสียง
"เมียพ่อง ! มึงดิ ไอ้เชี่ย กูกำลังซีเรียส ครั้งล่าสุดมันพึ่งโดนน้องพลอยตัดหางปล่อยวัด เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง กูก็กะว่าจะดื่มเป็นเพื่อนมันพอเป็นพิธี แต่แม่ง..รู้ตัวอีกทีเต็มคาราเบลไปแล้ว พอสร่างเมากูไปหามันที
