ออกอาการ
1246 คำ
วันนี้เป็นวันที่นิสาจะเข้าบริษัท เธอขึ้นรถไปพร้อมกับเกริกชัย นิสาเธออยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีแดงสั้นเสมอเข่า ส้นสูงอวดขาเรียวสวย ผมยาวสีน้ำตาลแดงมีวอลลุ่มถูกมัดรวบตึงอย่างมีระเบียบ วันนี้เธอแต่งหน้าจัดเป็นพิเศษ เธอเดินควงเกริกชัยเข้ามาภายในบริษัทท่ามกลางสายตาของพนักงานที่มองเป็นตาเดียว พวกเขาต่างซุบซิบกัน แต่ก็หลบสายตาเมื่อเห็นว่านิสาหันไปมอง แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังส่งยิ้มบางๆไปให้พนักงานด้วย
"ใครว่ะแก สวยมาก"
"นั่นนะสิ ควงคุณเกริกชัยมาด้วยหรือว่าจะเป็นแฟนใหม่"
"จริงเหรอแก"
"สวยบาดใจเลยว่ะ"
"โหสวยมากกก"
เสียงซุบซิบยังคงดังมาไม่ขาดสาย จนกระทั่งทั้งคู่เดินมาถึงห้องทำงาน เกริกชัยก็บอกกับนิสาว่าต่อไปเธอต้องมานั่งทำงานในห้องนี้เพราะเขาจะให้เธอมาเรียนรู้งานอย่างเต็มตัว โดยที่จะให้ 'ขุนเขา' เป็นคนสอนงานเธอ ผู้เป็นบิดาอธิบายเธอก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
"ใครคือขุนเขาเหรอคะคุณพ่อ"
"ขุนเขาเป็นน้องชายของอาขุนศึกหนะลูก ตำแหน่งผู้ช่วยผู้บริหาร เขาทำงานกับพ่อมาตั้งแต่เรียนจบแล้ว ไว้ใจได้"
"อ้าว ทำไมเขาไม่ทำกับคุณอาขุนศึกล่ะคะ"
"เรื่องมันยาวหนะลูก"
เกริกชัยเล่าว่า ขุนเขาเป็นน้องชายต่างมารดาของขุนศึก หลังจากที่พ่อของพวกเขาเสียชีวิตปีต่อมาแม่ของขุนเขาก็ตรอมใจเสียชีวิตไปอีกคน ก่อนหน้านั้นพวกเขาได้ฝากขุนเขาเข้ามาทำงานกับพ่อเพราะกลัวว่าลูกทั้งสองจะมีปัญหากันภายหลัง จึงให้ขุนศึกผู้เป็นพี่ชายบริหารแต่ขุนเขาก็ยังมีหุ้นส่วนในบริษัทอยู่นะ ในทุกๆปีขุนเขาจะได้รับเงินปันผล ต่อปีก็ราวๆ สิบล้าน เมื่อนิสาฟังอย่างนั้นก็อ้าปากค้าง
"โห ขนาดไม่ได้ทำยังได้ปันผลเยอะขนาดนี้ คุณอาขุนศึกไม่อภิมหาเศรษฐีเลยเหรอคะ"
"ลูกก็พูดเกินไป"
"แล้วคุณขุนเขาอยู่ไหนคะ"
"เขามีประชุมแต่แต่เช้า เดี๋ยวก็มา"
"แล้วคุณพ่อไม่ไปเหรอคะ"
"ขุนเขาคนเดียวก็พอแล้ว ต่อไปลูกก็ต้องไปเรียนรู้งานจากเขา ทำความรู้จักกันไว้นะลูก"
"ค่ะ"
ไม่นานประตูก็ถูกเปิดเข้ามา ชายร่างสูงเกือบ190 เซนติเมตร ผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา เขาอยู่ในสูทสีดำน่าเกรงขาม เขาก้าวเท้าเข้ามาแล้วยกมือไหว้เกริกชัย
"สวัสดีครับคุณอา"
"เรียบร้อยดีไหม"
"ครับ" เขาตอบสั้นๆ พลางปรายตามามองนิสาที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆเกริกชัย
"เออนี่ นิสา ลูกสาวฉันที่เคยเล่าให้ฟัง เธอน่าจะอ่อนกว่านายหลายปี"
"สวัสดีครับคุณนิสา"
"สวัสดีค่ะ เรียกนิสาเฉยๆก็ได้นะคะ นิสาสบายๆค่ะไม่ต้องพิธีอะไรมาก" หญิงสาวส่งยิ้มให้เขา จนชายหนุ่มเผลอยิ้มตาม
"ครับนิสา พี่ขุนเขานะ"
"คุณพ่อบอกนิสาแล้วค่ะ และก็บอกว่าพี่ขุนเขาจะเป็นคนสอนงาน"
"ยินดีครับ"
"ฝากน้องด้วยนะ" เกริกชัยฝากฝังให้ขุนเขาสอนงานให้ลูกสาวถ้านอกเหนือจากนั้นเขาจะเป็นคนเสริมให้เอง เธอเรียนทางนี้มาโดยตรงน่าจะไม่ยากเกินความสามารถของเขาหรอก เกริกชัยดูวางใจและเชื่อใจเขาเป็นอย่างมาก
"เริ่มจากบ่ายนี้แล้วกันนะครับ ผมมีไปดูงานที่ทำร่วมกับบริษัทของพี่ขุนศึกพอดี" ขุนเขาบอก
"บริษัทคุณอาขุนศึกเหรอคะ แล้วต้องไปเจอเขาไหม" นิสาดูกระอักกระอ่วน
"ปกติเขาไม่ค่อยไปดูเองหรอกครับ ส่วนมากจะมีแค่คุณศรชัยไปแทน" ศรชัยคือผู้ช่วยของเขา
"อ่อค่ะ" นิสาดูโล่งใจ เธอจึงตอบตกลงจะไปกับเขา
ช่วงพักเที่ยงขุนเขาพานิสาไปทานอาหารร้านใกล้บริษัท เกริกชัยไม่ได้ไปด้วยเพราะว่าติดประชุมด่วน เขาจึงเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนได้ทำความรู้จักกัน นั่นก็ยิ่งทำให้ขุนเขาเองได้รู้จักนิสามากยิ่งขึ้นจนเขาเริ่มจะสนใจสาวน้อยคนนี้ไม่น้อย
ขุนเขาขับรถพานิสาไปยังโครงการที่ทำร่วมกัน บริษัทของทั้งคู่ทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์และครั้งนี้เกริกชัยและขุนศึกก็ตัดสินใจทำร่วมกัน พอมาถึงขุนเขาก็พานิสาเดินดูพร้อมทั้งอธิบายเกี่ยวกับโครงการให้เธอฟัง
"อ้าวคุณขุนเขา สวัสดีครับ" ศรชัยเอ่ยทักทาย
"ครับ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"
"ผมมาตั้งแต่เช้าแล้วครับ แล้วนี่..." ศรชัยมองไปยังสาวสวยที่ยืนข้างๆขุนเขา
"คุณนิสาลูกสาวของคุณเกริกชัย" ขุนเขาแนะนำ
"โอ้ สวัสดีครับ" พร้อมกับยกมือไหว้
"สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้รับอีกฝ่าย
"ได้ยินว่าคุณเกริกชัยมีลูกสาวไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้" ศรชัยเอ่ยปากชม
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" เธอส่งยิ้มให้อีกฝ่าย
Rrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของศรชัยดังขึ้น
"ครับ เรียบร้อยดีครับท่าน"
" "
"ได้ครับ ผมอยู่กับคุณขุนเขาครับ"
" "
"อ๋อ คุณหนูมากับ...คุณนิสาลูกสาวคุณเกริกชัยครับ"
" "
"ทำไมละครับ ครับๆ"
ปลายสายถูกวางไปแล้ว แต่คนที่ทำหน้าเครียดตอนนี้คือนิสา เธอทำหน้าเซ็งซะเต็มประดาเพราะชื่อของเธอถูกอีกฝ่ายเอ่ยถึง เธอแทบจะไม่อยากให้เขาได้ยินแม้แต่ชื่อของเธอ!
ไม่ถึง10 นาที รถสปอร์ตสุดหรูก็แล่นเข้ามาจอด ร่างสูงก้าวเท้าลงมาอย่างเคร่งเครียด
"สวัสดีครับ" ศรชัยยกมือไหว้ผู้เป็นเจ้านาย
"อืม" เขาพยักหน้าตอบสั้นๆ
"ไง...มาดูงานเหรอ" ขุนศึกเอ่ยทักทายผู้เป็นน้องชายแต่สายตากลับมาหยุดอยู่ที่สาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ยืนแทบจะสิงกันแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง ร่างสูงมองด้วยความไม่พอใจ
"แล้วพี่ล่ะมาทำอะไร ปกติไม่เห็นมา"
"พี่ก็อยากมาเจอนายไง พี่อยากเจอน้องไม่เห็นจะแปลก"
"ถามจริง" เขาประชดอีกฝ่าย
"ไม่ยักรู้ว่าหนูนิสาก็มาด้วย" เขาจ้องมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ค่ะ" เธอตอบเขาสั้นๆ
"รู้จักกันแล้วเหรอครับ" ขุนเขาหันไปถามผู้เป็นพี่ชาย
"รู้จักสิ รู้จักดีเลยล่ะ" เขายังคงไม่ละสายตาไปจากหญิงสาว
"ก็ไม่นี่คะ รู้จักแค่เผินๆ" เธอสวนกลับ
"ก็ดีครับ งั้นผมขอตัวพานิสากลับก่อนนะครับ" ขุนเขายิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า เขามองออกว่าผู้เป็นพี่ชายคิดอะไร ไม่งั้นเขาคงไม่มาถึงที่นี่หรอก
"ไว้เจอกันใหม่นะครับหนูนิสา" ขุนศึกฉีกยิ้มเยือกเย็นส่งมาให้หญิงสาว เขากำหมัดแน่นที่น้องชายตัวดีปาดหน้าเขาไปแบบง่ายๆ
"คุณท่านไม่เห็นต้องมาเองเลยนี่ครับ" ศรชัยถาม
"กลับแล้ว"
"อะ อ้าว" ศรชัยทำท่างุนงงกับผู้เป็นเจ้านาย
- ผู้เขียน
