"พอดีฉันเห็นนิสานั่งเล่นในสวนคนเดียวก็เลยไปดูหนะ"
"เอาล่ะๆ ฉันสั่งแม่บ้านตั้งโต๊ะอาหารเอาไว้แล้ว ไปกินข้าวกัน"
"วันนี้มีอะไรให้นิสากินบ้างน้าาาาา" นิสาหันไปทำหน้าแป้นแล้นให้ป้าจิบ แม่บ้านที่นับว่าเป็นผู้ใหญ่ในบ้านที่เธอเคารพอีกคน
"มีของโปรดคุณหนูด้วยนะคะ" ป้าจิบตอบผู้เป็นเจ้านาย
"หืมม อร่อยมากเลยค่ะ" นิสาเอ่ยปากชม ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ในบ้านหลังนี้ป้าจิบถือว่าเป็นอีกคนที่รู้ใจเธอมากที่สุด
"ทานให้อร่อยนะคะคุณๆ เดี๋ยวป้าขอตัวก่อน"
"เออ ขุนศึกแกไม่พาเพียงขวัญมาทานข้าวบ้านฉันบ้างว่ะ" เกริกชัยเอ่ยถาม
"ช่วงนี้เธอติดถ่ายละคร" เขาตอบเป็นประโยคสั้นๆ
เพียงขวัญเป็นรุ่นน้องเคยเรียนมหาวิทยาลัยที่เดียวกันกับขุนศึกและเกริกชัย ทั้งสามคนสนิทกันแต่มีช่วงหลังๆเพียงขวัญตามติดขุนศึกมากเกินไปเขาจึงเริ่มถอยห่างเพราะว่าเธอเข้าวงการและกำลังจะมีชื่อเสียง เขาไม่อยากเป็นข่าว
"สรุปว่าพวกแกนี่มันยังไง ยัยเพียงขวัญก็แสดงออกชัดเจนว่าชอบแกนี่"
"ฉัน...เปลี่ยนเรื่องดีกว่า เกรงใจลูกสาวแกหน่อยสิ ใช่ไหมหนูนิสา" ขุนศึกหันไปยิ้มให้คนตรงหน้า แต่เด็กหญิงทำหน้านิ่งๆไม่ได้ตอบอะไร ขุนศึกถึงกับงง เมื่อกี้เธอยังเข้ากับเขาได้ดีอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงนั่งเงียบไม่พูดกับเขาสักคำ
ที่บริษัทขุนศึก...
"ท่านประธานคะ สุดาวางเอกสารรอเซ็นต์ด่วนไว้ให้บนโต๊ะนะคะ " สุดาเลขาวัย40 บอกชายหนุ่มในขณะที่เขาเพิ่งจะเดินเข้ามาในบริษัท
"อืม" เขาตอบสั้นๆ
"วันนี้ 11.00 โมง คุณขุนศึกมีนัดกับคุณชัชชาติ ห้ามผิดนัดนะคะ"
"ครับคุณเลขา" เขาส่งสายตาดุๆให้แม่เลขาใหญ่ของเขา ถึงสุดาจะเป็นคนที่พูดขวานผ่าซากแต่เรื่องงานเธอละเอียดยิบ เธอทำงานกับเขามาตั้งแต่แรกๆที่เขารับช่วงต่อจากคุณพ่อ ก่อนที่ท่านจะเสียไปเมื่อหลายปีก่อน
"ขุนศึกขาาาา" เสียงหวานไล่ตามหลังเขาเข้าไปในห้องทำงานก่อนจะนั่งลงบนตักของเขา ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากให้เธอเข้าใกล้
"มาที่นี่ทำไม" เสียงเข้มขมวดคิ้ว
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ เพียงคิดถึงคุณค่ะ" ร่างน้อยยกมือไปคล้องคอชายหนุ่ม
"เอาดีๆ มีอะไร"
"พอดีมีงานแถวนี้ก็เลยแวะมาหา"
"ไม่ยักรู้ว่าคุณรับงานเช้าด้วย"
"ก็เพียงรู้ว่าคุณจะเข้าบริษัทเช้านี่คะ ก็เลยรับ" เธอตอบตรงไปตรงมา
"ยิงปืนนัดเดียวว่างั้น"
"ถูกต้องแล้วค่าาา แล้วเย็นนี้ว่างไหมคะ"
"ไม่ว่าง"
"โห ไม่คิดหน่อยเหรอคะ น่าน้อยใจจัง" คนตัวเล็กผมบลอนด์เทาทำหน้าน้อยใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายปฏิเสธเธออย่างไม่ใยดี
"ผมติดงาน" เขาอ้าง
"ไม่จริงเพียงเช็คแล้ว คุณไม่มีนัดที่ไหน" หญิงสาวกอดอกอย่างเอาผิด เขากล้าโกหกเธอต่อหน้าต่อตา
"ถึงขนาดกับเช็คคิวงานผมเลยเหรอ...ผมมีนัดกับเกริกชัย" ชายหนุ่มกรอกตาบนอย่างเหนื่อยหน่าย
"พี่เกริกชัยเหรอคะ เพียงขอไปด้วยได้ไหม"
"ไม่ได้"
"นะคะขุนศึก นานแล้วที่พวกเราไม่ได้เจอกัน เพียงอยากไปเสพบรรยากาศเก่าๆ " หญิงสาวส่งสายตาออดอ้อน เขาก็แพ้สายตาแบบนี้ทุกทีสิน่า
"ก็ได้"
"เย้ เพียงสัญญาว่าจะไม่ทำตัววุ่นวายค่ะ"
หญิงสาวเรียกเกริกชัยว่าพี่แตกต่างกับขุนศึกที่เธออยากเรียกเขาให้สนิทชิดเชื้อกันมากยิ่งขึ้น ถึงอีกฝ่ายจะเป็นรุ่นพี่ก็ตาม ขุนศึกก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเธอเรียกแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว