เริ่มรู้สึก
800 คำ
ขุนศึกพาเพียงขวัญมาถึงบ้านของเกริกชัยราวๆ2ทุ่ม ทั้งสองเดินควงแขนกันเข้าไปภายในบ้าน เกริกชัยเดินมาต้อนรับก่อนจะกล่าวทักทายสาวสวยอย่างเพียงขวัญ รุ่นน้องที่เคยสนิทกันสมัยเรียน เขาเอ่ยชมอีกฝ่ายว่าสวยกว่าอยู่ในทีวีซะอีก หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันไปรวมตัวกันที่ห้องอาหารขนาดใหญ่
นิสา เมื่อได้ยินว่าขุนศึกมาถึงแล้วเธอก็เผยรอยยิ้มออกมา หลังจากกลับมาจากโรงเรียนเธอก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เด็กหญิงอยู่ในชุดเดรสลูกไม้สีขาวยาวปกคลุมไปจนถึงเข่า ผ้าพริ้วไหวเบาสบาย เธอมองตัวเองในกระจกแม้ใบหน้าที่ไร้การแต่งเติมใดๆแต่เธอก็ยังดูสวยสมวัย เธอแต้มลิปออยสีชมพูอ่อนๆลงบนริมฝีปากเล็กน้อยเพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติยิ่งขึ้น รอยยิ้มถูกฉายบนใบหน้าของเธออีกครั้งเมื่อแม่บ้านขึ้นมาตามให้เธอลงไปร่วมรับประทานอาหาร เธอจึงรีบลงไปก่อนที่คุณพ่อจะดุที่ให้ผู้ใหญ่รอนาน ถึงแม้เธอจะเป็นคุณหนูในบ้านหลังนี้แต่เธอก็ถูกแม่ของเธออบรมมาเป็นอย่างดี แตกต่างจากพวกลูกคุณหนูเอาแต่ใจที่เคยเห็นบ่อยๆในทีวี
"สวัสดีค่ะ" นิสายกมือไหว้ขุนศึกและผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดจ้านที่นั่งอยู่ข้างๆเขา เก้าอี้ของเธออยู่ห่างจากชายหนุ่มไม่ไกลนัก เธอเกาะแขนของอีกฝ่ายอย่างเป็นเจ้าของ นิสามองภาพตรงหน้านิ่งๆ แต่เธอก็รู้จักที่จะเก็บอาการไว้ได้เป็นอย่างดี
"สวัสดีจ๊ะ อาชื่อเพียงขวัญนะจ๊ะ" เพียงขวัญแนะนำตัว นิสาพยายามนึกอยู่สักพักจนนึกออกว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นนางเอกสาวสวยที่เธอเคยเห็นในทีวี เพียงแค่วันนี้เธอแต่งหน้าจัดเธอจึงจำเจ้าหล่อนไม่ได้เท่านั้น
" " นิสาส่งยิ้มให้เพียงขวัญแต่เธอก็ต้องรีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบเฉยเมื่อปะทะเข้ากับสายตาของขุนศึก เหมือนเกริกชัยจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ค่อยจะดีเขาจึงเชิญทุกคนรับประทานอาหาร
"แล้วเป็นไงวันนี้ถึงมาด้วยกันได้" เกริกชัยเอ่ยถามขึ้น
"ก็เพียงอยากเจอพี่เกริกชัยนี่คะ เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันแบบนี้มานานแล้ว คิดถึงบรรยากาศเก่านะคะ ว่าไหมคะขุนศึก" สาวสวยหันไปทางหนุ่มหน้าเข้มที่กำลังนั่งตักอาหารเข้าปากเงียบๆ
"อือ ใช่" เขาตอบสั้นๆ
"ว่าแต่พวกแกนี่ยังไง ความสัมพันธ์พัฒนาไปถึงไหนละ"
"แหมพี่เกริกชัยก็ ขุนศึกเล่นตัวจะตายนี่เพียงก็ตามตื้อมาหลายปีแล้วยังไม่ใจอ่อนเลยค่ะ" เพียงขวัญทำเสียงกระเง้ากระงอด
"แกไม่คิดใจจะอ่อนบ้างเลยเหรอว่ะ" เกริกชัยหันไปถามขุนศึก
"พวกแกกินข้าวไปเลย เกรงใจหนูนิสาบ้าง" ขุนศึกหันไปหานิสาที่นั่งข้างเกริกชัย เธอพยายามตักข้าวใส่ปากด้วยความยากลำบาก ใจก็อยากจะลุกออกไปจากตรงนี้แต่อีกใจก็อยากฟังว่าคุณอาหนุ่มกับแม่สาวสวยคนนี้มีความสัมพันธ์กันอย่างไร
"นิสาอิ่มแล้วค่ะคุณพ่อ" ในที่สุดเด็กหญิงก็ทนฟังเรื่องราวที่พวกเขาสนทนากันไม่ได้เธอจึงเลือกที่จะเดินออกมา แต่เกริกชัยก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกสาว เขาบอกแขกที่มาเยือนว่าลูกสาวของเขาไม่ค่อยนอนดึก
หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จขุนศึกก็ขับรถไปส่งเพียงขวัญที่บริษัท เพราะเธอจอดรถไว้ที่นั่น หญิงสาวรีบเรียกชายหนุ่มก่อนที่เธอจะลงจากรถเขา
"ขุนศึกคะ"
"ว่าไง" เขาหันมาเผชิญกับคู่สนทนาตรงหน้า
"เพียงอาจจะไม่เคยพูด แต่เพียงคิดว่าควรจะบอกคุณตรงๆ" หญิงสาวก้มหน้าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเงยหน้ามาสบตาเขาอีกครั้ง
"ครับ" เขาตอบสั้นๆ
"เพียงชอบขุนศึก เพียงอยากขอโอกาสได้อยู่ข้างๆคุณในฐานะคนรักได้ไหมคะ"
"เพียง ผมยังไม่พร้อมจะมีใครตอนนี้" ชายหนุ่มตอบอย่างตรงไปตรงมา
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่ได้บอกคุณก็พอแล้ว ถ้าพร้อมเมื่อไหร่บอกเพียงนะคะ เพียงจะรอ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม เธอดีใจที่เธอได้บอกกับเขา มันทำให้ความอึดอัดทั้งหมดที่เธอต้องแบกรับมาหลายปีหมดลงทันที
เพียงขวัญจุ๊บเบาๆที่แก้มของชายหนุ่มก่อนจะวิ่งลงรถไปโดยที่เขาไม่ทันจะตั้งตัว
- ผู้เขียน
