ฟางหรูเดินตามหวงเสี่ยวฉีมานอกเรือน ทั้งคู่หยุดเท้าที่ศาลาพักผ่อนกลางสวน โดยมีหวงจิ้นเค่อกับหวงหลิ่งซานที่ตามมาลอบมองเหตุการณ์ ฟางหรูยืนก้มหน้าลงต่ำอยู่ตรงหน้าหวงเสี่ยวฉีที่กำลังกวาดสายตามองนางอย่างละเอียด
“ฟางหรู เจ้ามีสิ่งใดจะบอกข้าหรือไม่”
น้ำเสียงแม้จะดูเรียบเฉย หากแต่แฝงความดุดันเอาไว้อย่างเต็มเปี่ยม ฟางหรูที่ร้อนตัวอยู่ก่อนแล้ว สะดุ้งจนสุดตัว ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคง
“มะ ไม่มีเจ้าค่ะ”
ฟางหรูตอบ ศีรษะของนางก็ก้มลงต่ำยิ่งขึ้น ตัวสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด และกิริยาท่าทางของนางก็มิอาจรอดพ้นจากสายตาคู่คมของหวงเสี่ยวฉีไปได้
“ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง เจ้ามีสิ่งใดจะบอกข้าหรือไม่”
ฟางหรูให้คำตอบโดยการสั่นศีรษะ แล้วยืนยันคำตอบเช่นเดิม แม้ในอกของนางเต็มไปด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง
“มะ ไม่มีเจ้าค่ะ”
“หากไม่มีเจ้าก็ไปได้”
คำพูดของหวงเสี่ยวฉีทำให้ฟางหรูเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกฝ่าย ใบหน้าของ
