หน้าเรือนทิศตะวันออก
สามพี่น้องตระกูลหวงหยุดเท้าหลังจากห่างเรือนสิบจ้าง* หวงลู่เหวินมองหวงจิ้นเค่อคราหนึ่ง มองหวงหลิ่งซานคราหนึ่ง
“พวกเจ้าเคลือบแคลงในสิ่งที่ข้าพูดใช่หรือไม่”
เมื่อคนเป็นพี่ใหญ่ของตระกูลเปิดทาง สองพี่น้องที่เหลือจึงมิอาจรั้งรอ โดยเฉพาะหวงหลิ่งซานที่กระตื้อรื้อร้นแสดงความอยากรู้อยากเห็นจนออกนอกหน้า
“ประโยคที่พี่ใหญ่เอ่ยกับเหอลี่หมิงข้าหาเข้าใจไม่ เจ้ามิใช่เจ้า หมายความว่าเช่นไรกัน”
เป็นหวงหลิ่งซานที่เอ่ยปากสอบถาม ส่วนหวงจิ้นเค่อก็แสดงท่าทีว่ากำลังฟังอย่างตั้งใจ ความอยากรู้มิแตกต่าง หากแต่สงวนท่าทีมากกว่าน้องสามของตระกูลที่เก็บอาการอยากรู้อยากเห็นเอาไว้มิเคยได้
“นางมิใช่เหอลี่หมิง”
คำบอกกล่าวของหวงลู่เหวินยิ่งสร้างความแคลงใจให้คนที่รอฟังคำตอบ สองพี่น้องสบสายตากันครู่หนึ่งแล้วดึงสายตากลับไปที่พี่ใหญ่ของตระกูล
“พี่ใหญ่ล้อพวกข้าเล่นแล้ว ท่านจะบอกว่านางมิใช่เหอลี่หมิง
