ศาลาในสวน ตำหนักบูรพา
“ท่านอาจารย์ ใบหน้าของท่านยิ้มแย้มเช่นนี้ มีเรื่องราวดีๆ เกิดขึ้นใช่หรือไม่”
รัชทายาทฉินลี่ลอบมองหวงเสี่ยวฉีที่ใบหน้าเผยรอยยิ้มแทบตลอดเวลา คนถูกสอบถามชะงักมือที่กำลังตวัดปลายพู่กัน ก่อนจะหันมา แต่ยังมิทันได้ให้คำตอบ เสียงหนึ่งก็แทรกขึ้น
“กระหม่อมคิดว่าคงเป็นเพราะหมิงเอ๋อร์กลับมาแล้วกระมังพ่ะย่ะค่ะ”
เป็นองครักษ์ฮุ่ยหมิ่นที่ตอบคำถามแทนโดยที่หวงเสี่ยวฉีมิได้ร้องขอ เจ้าตัวถึงกับมองสหายด้วยสายตาขุ่นเคือง
“เจ้าสนิทสนมกับภรรยาของข้าตั้งแต่เมื่อไรกัน”
“อา เจ้าเรียกนางว่าเป็นภรรยาได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ เมื่อก่อนมีแต่เจ้าจะผลักไส”
ฮุ่ยหมิ่นกลั้วหัวเราะ รัชทายาทฉินลี่เองก็ขบขันกับท่าทางขึงขังจริงจังของท่านอาจารย์ เห็นหวงเสี่ยวฉีแสดงทีท่าเช่นนี้ ก็นึกสนุกอยู่ไม่น้อย
“กาลเวลาแปรเปลี่ยน ย่อมมีบางสิ่งเปลี่ยนแปลง คนไร้คู่เช่นเจ้าจะไปรู้อะไร และข้าขอสั่งห้ามให้เจ้าเรียกนางอย
