“หนูขวัญเข้ามานี่ซิลูก” คุณศศิวิมลกล่าวด้วยความอ่อนโยน ซึ่งเมื่อภูผาได้ยินเขาก็แทบจะไม่เชื่อหูตนเอง
พิชชาค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ๆ กับคุณศศิวิมล หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เมื่อน้ำเสียงของท่านบ่งบอกความเมตตาอยู่ในที
“หนูต้องกราบขอโทษคุณท่านด้วยนะคะ ที่เป็นต้นเหตุให้คุณท่านและคุณภูผาต้องผิดใจกัน” กล่าวจบหญิงสาวจึงก้มลงกราบที่แทบเท้าผู้เป็นมารดาของสามีทันที คุณศศิวิมลรีบเข้าไปประคองลูกสะใภ้ขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องเรียกว่าคุณท่านหรอกจ้า ต่อไปนี้เรียกว่าแม่ตามพี่เขานะ” คุณศศิวิมลเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอบคุณคุณท่านที่เมตตาขวัญนะคะ” หญิงสาวกล่าวอย่างล่องลอย เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังตกอยู่ในความฝัน
“เอ้หนูขวัญนี่ แม่บอกให้เรียกแม่อย่าดื้อสิจ๊ะ” คุณศศิวิมลดุไม่จริงจังนัก
“ค่ะคุณแม่” หญิงสาวรีบแก้ทันทีด้วยกลัวว่าผู้สูงวัยจะโกรธ ภูผาในแต่ลอบขำในพฤติกรรมของภรรยาและแม่ของตน
“แม่ต้องขอโทษหนูขวัญด
