“ดีมาก อ้อ..แล้วมีอีกอย่าง แกกลับไปทำงานที่บริษัทได้แล้ว ส่วนบริษัทที่แกทำก็หยุดไป ไม่ต้องไปทำให้มันเหนื่อยหรอก” คุณศศิวิมลกล่าวจริงจัง
“ธุรกิจกำลังไปได้ดีเลยครับคุณแม่ ผมขอเริ่มที่นี่อีกสักพักก่อน แล้วถ้ามผมสามารถหาใครมาดูแลแทนได้แล้ว ผมจะกลับไปทำงานที่บริษัทนะครับคุณแม่” ภูผารู้สึกลำบากใจที่ต้องขัดใจมารดา แต่เขาก็เสียดายสิ่งที่เขาสร้างมันมากับมือ เพราะตอนนี้ธุรกิจของเขามันกำลังเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“ตามใจแกแล้วกัน แม่ก็ไม่อยากบังคับแกมาก เดี๋ยวไม่พอใจแล้วจะหายไปอีก” ผู้เป็นมารดาแอบแขวะบุตรชาย
“ผมไม่ทำแบบนั้นแล้วครับคุณแม่” ภูผารับบอกมารดาทันที
“ขอให้มันจริงเถอะ แล้วก็หนูขวัญกับยายย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ บ้านช่องออกใหญ่โต ฉันอยู่คนเดียวมันวังเวง” คุณศศิวิมลกล่าวอย่างวางฟอร์ม ภูผารู้ดีว่าผู้เป็นมารดาคงจะเหงาเป็นอย่างมาก เพราะบิดาของเขาก็แทบจะไม่กลับมาที่บ้านเลย
“ได้ครับคุณแม่”
