นานพอสมควรกว่าหมอสาวจะเย็บแผลใหม่ และจัดการทำแผลให้คนที่นอนไม่ได้สติอยู่จนเสร็จ เมื่อดูนาฬิกาที่ข้อมือ บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสอง เธอจึงหันไปบอกผู้ช่วยเฉพาะกิจให้ไปพักผ่อน
“ตอนนี้เกือบจะตี 2 แล้ว ป้าไปพักเถอะค่ะ คงไม่มีอะไรแล้ว”
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ คุณหมอไปพักเถอะ ป้าอยู่เฝ้านายต่อเอง ตอนนี้ดึกมากแล้วคุณหมอคงจะง่วงนอนแย่”
“ไม่เป็นไรค่ะป้า วันนี้หนูนอนทั้งวันแล้วไม่ได้ง่วงอะไร เดี๋ยวหนูอยู่ดูเจ้านายป้าอีกซักพักก่อน แล้วหนูก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”
“อย่ากลับเลยนะคะ ดึกแล้วอันตราย”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากนอนที่อื่นที่ไม่ใช่บ้านตัวเอง”
“เอ่อ ป้าเป็นห่วงคุณหมอจังเลย แบบนี้...”
“หนูเป็นหมอนะคะป้า เข้าเวรแบบนี้ปกติ”
“แต่...”
“ป้าคะ ไม่เป็นไรเลย แค่นี่เอง” หมอสาวยิ้มให้ด้วยท่าทีที่สดใส
“ค่ะ คุณหมอนี่เก่งมากเลยนะคะ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” เพราะตาวดีตอนนี้ก็จะปิดแล้วเหมือนกัน จึงยอมแต่โด
