8 เพื่อนรักเพื่อนร้าย
1589 คำ
Rrr Rrr Rrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้งหลายหน แต่เจ้าของโทรศัพท์ไม่แม้แต่จะกดรับสาย เพราะปลายสายคือพ่อของเขา ไม่ต้องเดาก็รู้ ที่นั่นตอนนี้คงมีปัญหามากมาย จนต้องรอให้เขากลับไปจัดการ
“นายครับ ท่านเจ้าสัวโทรมา”
“เอาไว้ก่อน”
“แต่นายครับ”
นอกจากจะทำทาทีไม่สนใจแล้ว เขายังลุกขึ้นเต็มความสูง หยิบเสื้อหนังสีดำ ที่วางอยู่ตรงโซฟามาสวมใส่ทับเสื้อยืดสีเดียวกัน เพื่อเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก
“ไปไหนครับนาย”
“คลับไอ้พีท!”
“...”
ณ PWJem คลับ
ณ คลับใหญ่ใจกลางกรุง ที่ยิ่งใหญ่และหรูหราอลังการที่สุดในย่านนี้ ที่นี่ขึ้นชื่อว่า เป็นแหล่งรวมสังคมของเหล่าไฮโซ และผู้มีอำนาจเงิน เพราะเจ้าของที่นี่เป็นไฮโซหนุ่มหล่อคนดัง ที่แทบไม่มีใครไม่รู้จัก อย่าง ‘พีท ภควัต อัครพัฒนกุลชัย’
“หึ หรูหราดีนะ” เมื่อก้าวเท้าลงจากรถ มาเฟียหนุ่มก็เพ่งมอง อาณาจักรตรงหน้า พร้อมกับเค้นยิ้มออกมา
ความจริงแล้วในอดีต ชินกรกับภควัต เป็นเพื่อนรักที่สนิทกันมาก พวกเขามักจะเคียงบ่าเคียงไหล่สู้อะไรในตอนเด็กมาด้วยกัน ถึงแม้พ่อของพวกเขาทั้งสอง จะไม่ถูกกันในเรื่องธุรกิจ แต่แม่ของเขาสองคนก็สอนเสมอ ว่ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับเด็ก
จนมีจุดแตกหัก ตอนที่แม่เขาหายไป และได้รู้มาว่า คนที่ช่วยเหลือแม่เขาให้หนีไปจากพ่อ ก็คือครอบครัวของมัน แต่พวกมันก็ไม่ยอมรับว่ารู้เห็น ทั้งยังกุข่าว เรื่องที่พ่อเขาสั่งเก็บแม่เขาขึ้นมาอีก ซึ่งเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ จนเกิดจุดแตกหักระหว่างเพื่อนขึ้นมา
ด้วยหลายเรื่องราว ทำให้ในที่สุดสองตระกูล ต้องโกรธเกลียดกันมาจนถึงทุกวันนี้ รวมไปถึงเขากับไอ้พีท และไอ้นายน์กับไอ้เพิร์ธด้วย ที่มักจะขัดขากันตลอด ทั้งเรื่องธุรกิจ และเรื่องผู้หญิง
“นายจะเข้าไปจริง ๆ เหรอครับ”
“ถ้ากูไม่เข้าไปกูจะมาทำไม”
“ผมว่าตอนนี้ยังอันตรายเกินไป”
“กูไม่กลัว มันจะได้รู้ว่า หมาลอบกัดแบบมันทำอะไรกูไม่ได้ แม้จะเป็นถิ่นมันก็เถอะ”
“ครับ” เมื่อทำอะไรไม่ได้ วิทย์ก็ได้แต่หันไป พยักหน้าให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีก แม้แต่ชีวิตพวกเขาก็ต้องใช้ในการปกป้องผู้เป็นนาย
ซึ่งปกติแล้วคนของพวกเขาที่อยู่เมืองไทยก็มากมาย เนื่องจากเจ้าสัวธวัช มีศัตรูอยู่รอบทิศ เขาเลยต้องระวังภัยเสมอ บอดีการ์ดฝีมือดีมากมาย ที่เขาจ้างซุกซ่อนไว้ เพื่อดูแลเขาและลูกชายเป็นระยะ อย่างเช่นตอนนี้ บุคคลที่เดินไปเดินมา ก็คือคนของพวกเขาที่ปะปนอยู่
ตึ๊บ!
“เข้าไปไม่ได้นะคะคุณ”
“ไง ไอ้เหี้ย” ทันทีที่ถีบประตูเข้าไป ชินกรก็ก้าวเท้ายาว ๆ เข้าไปยืนตรงหน้าใครบางคน ที่เขาเคยเรียกมันว่าเพื่อนรัก
“เอ่อ พิมพ์ห้ามแล้ว เขา...”
“ไม่เป็นไร คุณออกไปได้” เจ้าของคลับเอ่ยกับเลขาหน้าห้อง ก่อนจะปรายตามองอดีตเพื่อนรัก ที่มันกล้ามาก สามารถบุกขึ้นมาหาเขาถึงห้องทำงาน ชั้นบนสุดได้
“ทำไม แปลกใจเหรอที่กูขึ้นมาหามึงถึงที่นี่ได้”
“หึ สำหรับมึงแล้ว กูไม่มีอะไรที่ต้องแปลกใจว่ะ คนเหี้ย ๆ อย่างมึงก็คงทำได้ทุกอย่าง”
“เข้าใจพูดดีนะ แต่คนที่เหี้ยคือมึงหรือเปล่า ต้อนรับกูได้สมศักดิ์ศรีหมาอย่างมึงมากนะ ลอบกัดเก่ง”
“มึงกัดหมา?”
“หมาเหี้ย ๆ ต่างหากที่กัดคนแบบกู”
“หึ เสียใจด้วยว่ะ หมาคงกัดหมา” ภควัตจ้องตาเขม้น ก่อนจะเค้นยิ้มออกมา มันคงเจอดีกับใครสักคนเข้าแล้ว
“ไอ้เหี้ย!”
“ถ้ามึงมาวันนี้ เพราะคิดว่า นั่นเป็นฝีมือกู กูจะบอกอะไรให้นะ คนอย่างกูไม่กระจอกแบบนั้น ถ้ากูทำจริง ๆ มึงคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้”
“...” ชินกรมองตาขว้าง เขาทั้งโกรธและแค้นมัน คิดว่าชาตินี้หรือชาติไหน คนแบบเขาและมัน ก็ไม่ควรอยู่ร่วมโลกกัน
“เป็นเกียรติมากนะ ที่มึงมาอาณาจักรกูวันนี้ เป็นไงกิจการกู ไม่ได้ต๊อกต๋อยเหมือนกาสิโนมึงใช่ไหมเพื่อน เอ่อ ไม่ใช่สิ ของพ่อมึงอ่ะ” ภควัตมองอย่างคนที่เหนือกว่า เนื่องจากเขาทั้งสองแข่งกันทำธุระกิจมาตลอด ถึงแม้จะเติบโตมาพร้อมกัน แต่เขาก็มั่นใจว่าเขาสร้างทุกอย่างเอง มากกว่ามันที่รับช่วงต่อกิจการที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันของพ่อมัน
“...” ชินกรกัดกรามจนขึ้นนูน เขาไม่เคยแพ้ใคร โดยเฉพาะคนแบบมัน เขาต้องเหนือกว่าทุกอย่าง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ” เป็นลูกน้องของภควัตที่วิ่งเข้ามา
“...” ภควัตพอจะเข้าใจได้ว่า ต้องมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับธุรกิจเขาแน่ ๆ ยิ่งเห็นรอยยิ้มร้าย ๆ นี้ ทุกอย่างยิ่งชัดเจน
“หึ ไอ้เหี้ย ไอ้กระจอก คนเหี้ย ๆ แบบมึงมันไม่มีดีไปกว่านี้หรอก”
“มึงทำเหี้ยอะไร”
“กูมาแค่เนี่ยแหละ สะใจว่ะ” พูดจบก็เดินออกจากห้องภควัตไป ด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้น
ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง ชินกรได้เข้าเทคโอเวอร์ บริษัทเครื่องดื่ม ที่ทำและผลิต มาเพื่อคลับของมันโดยเฉพาะ ซึ่งมันก็ยังไม่รู้ตัวเลย ว่าที่นั่นเป็นของเขาแล้ว
“ไอ้เหี้ย!”
ตุ๊บ ๆ ปึก ๆ
ภควัตวิ่งตามออกมาด้วยความโมโห ก่อนจะอัดหมัดหนัก ๆ เข้าที่ใบหน้าคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่โทสะ
“มึงมันโง่เอง ไอ้เหี้ย!”
ปึก ๆ ๆ
ทั้งสองคนต่างสวนหมัดกันด้วยอารมณ์ที่โมโห อย่างไม่มีใครยอมใคร จนลูกน้องของทั้งสองฝ่าย รีบวิ่งเข้ามาห้าม ก่อนจะขึ้นลำปืนเล็งใส่กัน เพื่อป้องกันเจ้านายของตน
“ไอ้เหี้ยนนท์” เมื่อลุกขึ้นได้ ภควัตก็เหยียบที่แขนของชินกรอย่างแรง จนแผลผ่าตัดของคนที่พึงเอากระสุนออกฉีก และมีเลือดไหลซึมออกมามากมาย
“นะ...นายครับ!” ฉินรีบเก็บปืนและวิ่งเข้าไป ประคองผู้เป็นนาย
“...” ภควัตที่เห็นแบบนั้น ก็ถึงกับขมวดคิ้ว นี่เขายังไม่ได้ยิงมันเลยนะ ทำไมเลือดออกขนาดนั้น
“มึง!” ทั้งเจ็บแผลทั้งแค้น ในเวลาเดียวกัน ตอนนี้เขาอยากจะฆ่ามันให้ตาย
“กูยังไม่ยิงเลยไอ้สัส เลือดนั่น...”
“แผลน่าจะฉีกนะครับนาย รีบไปหาหมอเถอะ เลือดออกเยอะมาก” วิทย์ก็รีบประครองเจ้านายขึ้น ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
“มึงโดนยิง?” นี่คือเหตุผลที่มันมาบุกมาถึงรังเขาวันนี้ ถ้าเดาไม่ผิด มันคงคิดว่าเขาเป็นคนทำ
“ไอ้หมาลอบกัด!” ชินกรกัดฟันพูด ด้วยความเจ็บปวด เขาจะไม่แแค้นขนาดนี้เลย ถ้าคนที่ทำไม่ใช่มัน
“กูไม่ได้ทำ”
“ไปบอกเตี่ยมึงเถอะ!”
“หึ!”
“นายครับ...”
“เออ!”
พูดจบพวกเขาก็ออกจากตรงนั้นไป เขาทั้งเจ็บทั้งแค้น และมันก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ
“นายครับ” กรลูกน้องคนสนิทของภควัตก็รีบเดินเข้าไปหาผู้เป็นนาย
“ใครทำมัน”
“คุณนนท์ก็ศัตรูเยอะ แบบนี้...”
“ระหว่างที่มันอยู่เมืองไทย ส่งคนไปตามดู”
“นายครับ แบบนั้น...”
“อย่าให้มันเป็นอันตราย อย่าให้ใครทำอะไรมันได้”
“เอ่อ...ครับนาย” กรได้เพียงแต่ลอบยิ้ม เพราะรู้ดีว่า เจ้านายของเขาคนนี้รักอดีตเพื่อนรักขนาดไหน เพียงแต่ตอนนี้จากมิตรกลายเป็นศัตรูที่ร้ายกาจพอกัน เท่านั้นเอง
ด้านหมอสาวคนสวยอย่างมาริกา วันนี้เป็นอีกวันในรอบหลายเดือน ที่เธอออกมาปาร์ตี้กับเพื่อน เนื่องจากหนึ่งในแก๊ง กำลังจะสละโสด
เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรตสีแดงสด รัดไปทุกสัดส่วน ขับกับผิวขาวสว่าง เนียนละเอียดอมชมพูราวกับไข่มุก มันยิ่งทำให้ตัวเธอดูสวยและมีออร่า จนหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ หันมองกันเป็นตาเดียว จนน้ำลายแทบหกกันไปหมด
“มิรินทางนี้ ๆ” เมื่อเห็นเพื่อนสาวคนสวยเข้ามา ออร่าและความโดดเด่น ก็ทำให้ทุกสายตาต้องจับจ้อง รวมถึงพวกเธอที่นั่งรอกันอยู่ด้วย
“พวกแก โทษทีนะ ฉันพึ่งผ่าตัดเสร็จ”
“โอ้โห้ แกนี่สวยสุด ๆ ไปเลยยัยหมอ”
“จริง อะไรจะสวยขนาดนี้”
“หึ พวกแกหยุดเลย ว่าแต่แกเถอะหนูนา ฉันยินดีด้วยนะ เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ถือไม้ทองกระบองยอดเพชรนะ”
“ยัยนี่แกพูดเหมือนคนแก่เลย”
แล้วเพื่อน ๆ อีกสี่ห้าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น ก็ต่างหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ น้อยมากที่เพื่อนหมอคนสวย จะออกมาปาร์ตี้กับพวกเธอแบบนี้ ซึ่งวันนี้ก็รู้สึกดีและมีความสุขเป็นที่สุด
- ผู้เขียน
