“ช่อแก้ว...พอแค่นี้ดีกว่านะ ไปกันเถอะเดี๋ยวเราไปส่ง“ หมอกพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พลางรินน้ำเปล่าให้เธออีกแก้วหวังว่าจะช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น
“งืม..อืออ..”
ช่อแก้วพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ตอนนี้เธอรู้สึกมึนงงไปหมดแล้ว เมื่อการทรงตัวเริ่มยากขึ้นจนแทบจะล้ม หมอกก็รีบลุกขึ้นมาประคองเธอไว้ได้ทันพอดี ก่อนที่เขาจะช่วยพยุงร่างของเธอและเดินออกจากภัตตาคารไปที่รถอย่างช้า ๆ ด้วยความระมัดระวัง ใช้เวลาไม่นานก็พาช่อแก้วขึ้นรถได้อย่างปลอดภัยแล้ว
ระหว่างทางที่กำลังขับรถกลับคอนโดของช่อแก้ว บรรยากาศในรถเงียบสงบ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ทำงานที่ดังสลับกับเสียงเพลงเบา ๆ จากลำโพง ทางฝั่งของช่อแก้วที่กำลังเมามายนั้นไม่ได้หลับไปในทันที เธอพอจะหลงเหลือสติอยู่บ้างจึงกำลังนั่งพิงเบาะรถอยู่ ทว่าใบหน้าเล็ก ๆ นั้นยังคงแดงระเรื่อจากฤทธิ์ของไวน์
“หมอก...” ช่อแก้วขานเรียกหมอกด้วยเสียงแผ่ว น้ำเสียงของเธอตอนนี้เปลี่ยนไปเล็กน
