หมอกช้อนตัวอุ้มร่างของช่อแก้วขึ้นมาที่ห้องของเจ้าตัวด้วยความทุลักทุเล ก่อนที่เขาจะพยายามวางร่างของเธอไว้บนเตียงอ่อนนุ่ม ทว่าหมอกก็ไม่เข้าใจเลยว่าช่อแก้วไปเอาแรงมากมายนี้มาจากไหน เธอถึงได้ใช้สองแขนรั้งเขาไว้จนเขาไม่อาจลุกไปไหนได้เลย
“มะ ไม่เอาแบบนี้สิช่อแก้ว ปล่อยเราก่อน เมาแย่แล้วเนี่ย”
“…งืม หมอก~ หมอกจะปายหนาย กอดเราหน่อยสิ~”
“ให้ตายสิช่อแก้ว อย่ามาอ้อนเราตอนนี้ ความอดทนของลูกผู้ชายมันก็มีขีดจำกัดนะ”
“อดทน…ทำมาย หือออ”
หมอกใช้สองแขนแกร่งยันร่างตัวเองไว้ไม่ให้ถูกช่อแก้วรั้งเข้าไปใกล้มากกว่านี้ แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผล เขาถูกช่อแก้วคว้าลำคอแกร่งให้โน้มใบหน้าไปประกบจูบ ทาบทับลงบนริมฝีปากอิ่ม ความร้อนรุ่มในใจของทั้งคู่ดูดดึงต่อกันอย่างหนัก
“อึก! อื้อ..”
เสียงหวานร้องทักท้วงในลำคออย่างเคลิบเคลิ้มพลันสะดุ้งตกใจ เมื่อจู่ ๆ หมอกที่ตบะแตกก็ใช้มือหนาของเขาตวัดเกี่ยวเอาท่อนขาเรียวของเธอไปโอบรัด
