“ช่อแก้วแน่ใจเหรอว่าจะทำงานไหวน่ะ เราว่าพักก่อนดีกว่าไหม” หมอกเอ่ยถามด้วยความห่วงใย
ช่อแก้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะตอบ “ไหวสิหมอก แค่นี้ถือว่ายังสบายมากนะ” เธอเห็นสีหน้ากังวลของหมอกแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหลุดขำ “หมอกก็ไปทำงานที่บริษัทเถอะ เดี๋ยวจะโดนป๊าดุเอานะ”
“แต่ถ้ามีอะไรผิดปกติ โทรหาเราทันทีเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจนะ” เขากำชับพลางอดไม่ได้ที่จะลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
“รับทราบค่ะท่านประธานม่านหมอก” ช่อแก้วทำท่าวันทยหัตถ์อย่างกวน ๆ
หมอกยกยิ้ม ก่อนจะโน้มตัวไปหอมแก้มเธอเบา ๆ หนึ่งที แล้วจึงปล่อยมือให้เธอลงจากรถ ก่อนจะเข้าไปในร้านช่อแก้วก็ยืนโบกมือให้หมอกที่ขับรถออกไปจนสุดสายตา เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในร้าน เสียงเจื้อยแจ้วของลูกค้าและกลิ่นหอมกรุ่นของขนมอบกับกาแฟที่เธอคุ้นเคยก็ลอยเข้าเตะจมูก กวางนั้นกำลังง่วนอยู่กับการเตรียมแป้งเค้กอยู่หลังเคาน์เตอร์ ส่วนหมวยกับ
