เช้าวันรุ่งขึ้น หมอกตื่นขึ้นมาด้วยความสุขใจที่ยากจะเก็บซ่อนไว้ได้ เขาเฝ้ามองใบหน้าของช่อแก้วที่ยังคงหลับใหลอย่างนึกเอ็นดู เรื่องทุกอย่างนั้นไม่ใช่ความฝัน และกำลังจะมีหนึ่งชีวิตน้อย ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของเขากับเธอเกิดมา หัวใจของเขาพองโตมาก หมอกค่อย ๆ ลุกออกจากเตียง พยายามจะไม่รบกวนการนอนของเธอ เขารู้ว่าช่อแก้วต้องการการพักผ่อนที่เพียงพอเพื่อให้สุขภาพแข็งแรงทั้งแม่และลูก
ทว่าไม่นานนัก ช่อแก้วก็ขยับตัวตื่นขึ้นมา เธอรู้สึกได้ถึงอาการพะอืดพะอมเล็กน้อยที่ปลายลิ้น แต่เมื่อเห็นหมอกนั่งอยู่ที่ขอบเตียงพร้อมส่งยิ้มมาให้ เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง หมอกหยิบยื่นแก้วน้ำให้เธอจิบ พร้อมกับลูบผมเธอเบา ๆ
“ปวดหัวหรือมึนหัวไหม” หมอกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ก็…นิดหน่อย” ช่อแก้วตอบพลางรับน้ำมาดื่ม อาการวิงเวียนของเธอเริ่มจางหายไปหลังจากได้จิบน้ำ
“ค่อย ๆ ลุกนะ มา เราช่วย”
หมอกช่วยประคองช่อแก้วให้ยันตัวลุกขึ้น
