ช่อแก้วปิดประตูห้องน้ำลงช้า ๆ ทิ้งให้หมอกยืนรออยู่หน้าประตูด้วยความกระวนกระวายใจ ซึ่งเขาก็ทำได้แค่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องน้ำ ยกมือขึ้นกัดเล็บเพื่อพยายามจะสงบสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ทำได้อย่างยากลำบากเหลือเกิน เขานึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับช่อแก้ว ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงปัจจุบัน เขารักเธอมาตลอด และตอนนี้ หากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเป็นความจริง มันจะเปลี่ยนชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล
เวลาผ่านไปอย่างเอื่อยเชื่อยในทุก ๆ นาที แต่สำหรับหมอกแล้ว ทุกนาทีที่ผ่านไปทำให้เขารู้สึกมันราวกับว่ามันกำลังหยุดเดิน บรรยากาศรอบตัวเริ่มความตึงเครียดและลุ้นระทึกขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่รู้ดีว่าเพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีเท่านั้น
ทันใดนั้น เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น หมอกก็รีบหันขวับไปมองทันที ช่อแก้วก้าวออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าของเธอยังคงไม่คลายกังวล ในมือของช่อแก้วถือ
